Nieuw Vlaams tijdschrift. Jaargang 21

[p. 354]

Impressions of an early autumn

droevig oranje hangt de maan
boven de stad.
de lampen zijn oranje.
de mist was het gisteren ook.

de logge boten
de oude boten
de kool- en houtboten
liggen in het water
het water is heel stil
en lijkt on-echt

een auto in de mist
dit kon het einde zijn
van heel veel dingen
het onherroepelijk einde
van deze zomer zelfs - b.v.
maar zomers komen steeds terug
- het schijnt -
soms weten wij het niet.

Ach mensen
voel hoe het weer winter wordt -
de wind valt niet meer als de avond valt
- of liever
nee - voel niets
en blijf maar op je stoepen staan
kijken hoe het donker wordt
en praten over vroeger
toen dingen mooier waren

[p. 355]

 

maar toch bijna hetzelfde -

 

Waarschijnlijk is het beter:

 

verrast de handen samenslaan

 

omdat het neefje groot geworden is

 

en reeds begint te lopen.

Zoals een Indiaan die
zich te ver op 't oorlogspad gewaagd -
de bomen en de dieren
op zijn weg niet meer herkent
zo vind ik alles vreemd vanmorgen:
vóór mij klettert de regen op de autoruit
en toch:
de zon schenkt aan de weg
een witsatijnen bruidskleed.
twee vrolijke soldaten
lopen liftend langs de graskant
en een vervaagde regenboog
kroont onze kleine hoofden

sommige dagen
vindt men het geluk
in het verdwijnen van de maan
en mijn gedachten
zijn blauw ijs
dat langzaam smelt nu
in september

ja in september zijn
als in april
zoals de wijzers van een oude klok
die niet meer weten waar naartoe

ja in september zijn
de wolken
witter dan april.

[p. 356]

Weeën

Er zijn dagen:
vroeggeboren slakken.
op het hete middaguur
zoeken zij de schaduw
en smelten sissend
in hun eigen slijm

dan later het uur
waarop de maan gebaard wordt
maar nog niet ademt
en niet huilt.
toch helpen schallende cymbalen.

[p. 357]

Gebed

Denk dat een bosbrand
nog erger zou zijn
Denk: ik ben naakt -
en gekroond slechts met vuur
en kniel dan behoedzaam
je lichaam omlaag
Denk: ik ben mooi -
maar verwar niet
met water.

PATRICIA LASOEN