Nieuw Vlaams tijdschrift. Jaargang 17

[p. 784]

Namens de herfst

Hoe dan dan hoe hoe
wordt de zomer reeds moe
vraagt de herfst verbaasd aan de zwerver:
mijn overjaars loof kraakt nog onder je voet
uitgevers sturen nog kaarten uit 't zuiden
dichters roepen nog luidkeels aan zee
en jij loopt nog barrevoets.

Ik zeg je veel meer bromt de zwerver:
in het groene dorp waar hun moeder woont
vervelen zich nog de ministertypistes
langs mijn weg nog geen fietsende meisjes gezien
om het blauwe papier voor de kaften
op mijn nog blauwer vaderland
schreef geen trekkende zwaan nog je naam.

Hoe dan hoe geeuwt de herfst
ik ben nog niet rijp
jij moet me helpen.
..................
Ik die sinds jaren
ook eens een heel dik boek wilde schrijven
zit nu verveeld
aan de herfst heeft de zwerver mijn nummer gegeven:

[p. 785]

 

of ik in 't noorden verse wind wil bestellen

 

in het verre westen regen bespreken

 

op de fruitmarkt in Limburg korven bezorgen

 

voor de sprotvangst de vissers netten laat breien

 

voor de kustkruideniers een reis kan boeken

 

voor failliete hoteliers een deurwaarder zoeken.

 

 

 

Dit wil ik wel doen

 

een vriend is een vriend

 

maar ik woon in een bos

 

en ook daar heerst de herfst.

 

 

 

Moet ik voor hem ook de blaren vergelen

 

de nesten verstrooien

 

de kampernoelies versieren

 

de honingraat pellen

 

de galnoot vergaren

 

de jonge nevels in het dal leren weiden?

 

 

 

En dan

 

zonder veel dan's en zonder veel hoe's

 

ben ik zelf niet wat herfst?

 

 

 

's Ochtends mijn voet (wel de rechter alleen)

 

van zijn vochtige reuma ontstrammen

 

mijn pillen voor astma en hartspieren slikken

 

mijn ogen met prikkende druppels betranen

 

mijn wazige weg naar de hoofdstad betasten

 

dit alles behoort tot de heilige taak

 

voor het land voor het lijf voor het lief.

 

 

 

En dan volgt de avond

 

ook met veel herfst

 

de avond die steeds vlugger nacht heet.

[p. 786]

 

Het begint in de schemer

 

buiten en binnen en dieper dan binnen

 

waar hoofd en hart de schemer verdelen:

 

heeft men zijn leven voldoende beschreven

 

voldoende bedreven voldoende verzwegen

 

heb je die duizenden pijpen gerookt

 

om beter te weten of meer te vergeten

 

vliegtuigen auto's treinen en schepen

 

hebben die zoveel meer geleerd

 

dan het heimwee dat je vanavond bezeert

 

omdat je al wat je kreeg steeds feller ontbeert?

 

 

 

Vrijwillig heb je afstand gedaan van

 

sprookjes mirakels legenden en preken

 

je hebt in je mond en de aarde geloofd

 

geen vlam uit je vuur werd uitgedoofd

 

je zekerheid zal niemand breken

 

de twijfel is dood berouw is je vreemd

 

al bleef je blind lam doof en alleen.

 

Je vraagt je niets af

 

niet jij bent laf maar de herfst

 

de herfst met zijn lui en giftig verzoek

 

om je die smerige zwerver te zenden

 

die je dacht een vriend of collega te zijn

 

en alleen maar belt (want hij is de herfst)

 

en geen aansluiting krijgt

 

hoe dan hoe dan hoe

 

merk je dan niet stommerik

 

dat je in de schemer zit

 

je eigen nummer te draaien?

 

 

 

KAREL JONCKHEERE