Nieuw Vlaams tijdschrift. Jaargang 16

Ik heb veel meer waardering voor u dan voor uw opvattingen

Deze woorden werden onlangs tot een der redactieleden van N.V.T. gericht tijdens een bespreking van goede stemming en stijl. Zij waren complimenteus bedoeld en werden door de bestemmeling daarom ook als zodanig aanvaard, alhoewel men er moeilijk een compliment kan in vinden.

Men waardeert een mens en zijn opvattingen naargelang men meent dat zij verstandelijk en moreel hoog staan. Geeft men iemand te kennen dat men geen waardering overheeft voor zijn opvattingen en dat was ongetwijfeld de bedoeling van de vinnige antimarxist die het compliment maakte, dan zegt men hem dat zijn opvattingen onwaar zijn, verderfelijk, of beide tegelijk, dus dat hij het nodige verstand en zedelijk besef mist om zich opvattingen eigen te maken waarin vóór alle andere de menselijke waarde ligt. De man bedoelde het goed. maar zijn compliment was een belediging.

[p. 774]

Onze kameraad beantwoordde de goede bedoeling met een glimlach die niet straalde. In het karamellepapiertje van een twijfelachtig compliment gerold doet een vernietigend oordeel over de ideeën die uw leven hebben bezield en geleid, nog niet veel plezier.

Had hij op zijn beurt gezegd dat hij, geheel andersom, veel meer waardering had voor 's mans opvattingen dan voor zijn persoon, dan zou hij hem hebben terechtgewezen in een hooggestemde, correcte en elogieuze vorm. Eerbied en waardering betuigen voor levensopvattingen die men niet deelt, is al het geestesadellijkste dat men doen kan. Het is een hulde brengen die de mens aangenamer is naargelang hij verstandelijk en zedelijk hoger staat. Het is strikt consequent vanwege een Marxist die een aards geluk wil verwezenlijken waarvan geestelijke vrijheid een hoofdbestanddeel is. En wat de restrictie omtrent de persoon zelf betreft, niemand kan zich gekrenkt voelen door een vaststelling die hij dagelijks doet, dat hij tegenover zijn idealen tekort schiet.

G.W.