Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 12

[p. 848]

Het zij zo

Het huis ligt ongerijmd hier in de zon
Tegen de helling van een wilde berg
De hemel weet waarom het zo begon
Maar het is al te gek en meer dan erg.

De dieren die hier onbekommerd grazen
Behoren tot een uitgestorven ras;
Behalve dan de dubbelzes en de azen
Die zijn van oudsher en nog steeds van glas;

De planten staan onzeker in dit leven
Zij zijn nog niet beslist; al wat gedijt
Is nog niet goedgekeurd, nog niet verheven
Tot wat het einddoel is: 't voldongen feit;

De man kent andre woorden dan zijn vrouw
Omdat elkeen zijn eigen huistaal praat
Er kan met recht geen sprake zijn van trouw
Zolang hij schuldloos zwart als wit verstaat.

Als met Sint Juttemis geredderd wordt
Zal ik reeds lang tot stof zijn weergekeerd
't Verblijf leek eindloos lang, 't was bitterkort
Ik heb het dwars en averechts beheerd.

Verleden toekomst, hoop verlangen spijt
Het vallen van de melkweg in de goot
De willekeur van wet, gewoonte en tijd
Wat is dat alles goed en idioot!

JAN GRESHOFF