Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 9

[p. 708]

[Gedichten van Christine D'haen]

Zesde grafgedicht voor Kira van Kasteel

De rouwstoet voor de vorsten draagt, met trommen,
met rouwfloers, paarden, toortsen, de overleden
hertog naar 't marmren graf, omringd door drommen
schreiers in zwart gewaad, die langzaam treden.

Marcia funebres voor gestorven krijgers,
tropheeën boven zerken: helm, zwaard, sporen
der helden, doen voor vijanden, benijders
den dode oprijzen en zijn krijgsroem gloren.

Gij, geen gravin die onder uw gisante
gestrekt ligt, spelend weggerukt, met beide
kinderen in de armen toen de dood u scheidde,
hoort liturgie in 't hart van uw verwanten.

[p. 709]

Horologio meo

De kranten glijden als poreus gebak
van inkt en suiker Fleetstreet in. De klok
opent vier deuren en de deuren uit
ijlen de krantenjongens voor de ruit.

Altijd om vier uur komt de boodschap hier:
de aftocht is nakend van den dag. De nacht
trekt legers samen ter belegering. Wacht
met rein gemoed op thee en confituur.

De sterren rijden vóór hun donkre treinen
langs hemelrails en zien ons oog verdwijnen
achter de ramen, waar er staat gedrukt:
geen enkele afweerpoging is gelukt.

De kindren eten haastig brede borden
met botermelk terwijl de duistre horden
het huis omsingelen. De armen opgeheven
offren zij bevend hun onschuldig leven.

De uren roken aan de ramen jaren-
lange nachtlijk rokende sigaren.
De luciferseconden branden, vallen
in de koude donkre straten der getallen.

Zes uur, en in de Braziliaanse bars
slurpt men de koffie uit de nenuphars.
De kindren zingen in de kerk. O zon
Phoenix verzengend op de horizon.

[p. 710]

 

Morgen: meloenen-mandje vol gebak

 

vol sap en suiker in de straat. De klok

 

opent tien deuren en de deuren uit

 

rennen de slagersjongens met hun buit.

 

 

 

De jacht is open: het gevleugeld wild

 

snelt door de lucht en wordt weldra geveld:

 

de goudfazant des middags, vederzwaar,

 

slachtofferande op het reukaltaar.

 

 

 

De goudfazant des middags op den disch,

 

gevulde schubbenrijke hemelvisch -

 

eeuwige voorraad en gedood gemis -

 

Altijd des middags wordt het middaguur

 

stervend gevangen en verbrand in vuur.

 

 

 

CHRISTINE D'HAEN