Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 5

[p. 976]

Aan Victor van Vriesland

Vaak is de dichter als een vogel in een kooi,
zich wondend aan vergulde spijlen en ten prooi
aan wat de and'ren dunkt dat hem dan dienen moet
als onderdak en zekerder verblijf. Zo zoet
kan de gevangenschap niet zijn, of dieper pijn
om de verloren vrijheid nestelt zich in 't fijn
geweven rag van zijne dromen, als een gal
met bitterheid doordrenkend het te klein heelal

dat hem de wereld toont als een verboden rijk,
doorsneden door eindeloze tralies, gelijk
in baan en onverbidd'lijkheid. Totdat een hand
hartstochelijk en zeker openstoot de kooi,
bevrijdend den moe-en vogel, wijzend hoe mooi
en mateloos zich spreidt voor hem 't begeerde land.

PETER VAN STEEN.