Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 5

[p. 944]

Stilleven van Braque

Oude vazen, die van hun vorm bevrijd, de leegte vult,
wijs aan het afval der herinnering onttrokken,
gij staat hier zwart en blauw tussen de grijze brokken
van het menselijk geduld.

Over het roos gelaat
schuift de vergeten schaduw tussen de vreugde der citroenen
en rond de dis, de veronese-groenen,
als glas, dat met zijn splinters in de stilte slaat.

O broodkorf, gestorven arabeske, edel onding,
aan deze tafel met de grenzeloze ruiten
ga ik mij zoet aan de herschapen vis te buiten;
omdat ik in het stelsel van een nieuwe zon zing!