Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 3

[p. 401]

[Nummer 4]

Afscheid

Al ga ik zeer ver weg, ik blijf u steeds beminnen,
het is geen ander ik, dat op een steven staat
om onder feller licht een leven te beginnen,
met dromen die gaan bloeien vóór een nieuw gelaat.

Mijn ogen laat ik thuis; bij u blijven mijn handen.
Naast u is rust genoeg voor hen, zelfs avontuur;
want beter dan wie ook weet ik dat vreemde landen
niets anders voor ons zijn dan de oude blinde muur.

Des zeg ik u tot ziens, oprecht, daar ik zal keren.
Bewaar dit huis, terwijl ik elders zwerven moet.
Waarom, ik weet het niet. Misschien om eens te leren
dat gij, die achterblijft, de ware reizen doet.