Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 3

[p. 30]

Gebed

Geef dat, aleer ik ben verrekt
op deze mesthoop, die Gij hebt geschapen,
mijn geest ergens een zin ontdekt
en laat mij dan voor eeuwen slapen
eer Gij tot nieuw bestaan mij wekt.

Want ik ben moe. De walging voor dit leven
doordrenkt als doodlijk gif mijn vlees.
Is dit dan wat Gij hebt te geven:
een zenuwstreng doorvonkt van vrees,
die staag het nulpunt toe moet streven?

En Gij schiept dit U tot een lust:
dit kluwen vraatverdwaasde wormen,
dat moordt en voortteelt onbewust?
Geef mij een inzicht in Uw normen
eer ik voorgoed word uitgeblust.

Of hebt Gij ons wellicht vergeten
omdat Uw schepping U bedroog?
Al wordt dit vlees van vrees doorvreten
als vitriool vreet in een oog -
ik zal U vragen naar dit weten.

Of is mijn bodem niet bereid
en doet Gij duizendmaal mij sterven,
terwijl Uw ploeg mij opensplijt,
eer ik de zekerheid mag erven
van hem, die zich heeft blind geschreid?

[p. 31]

 

Ik weet: Uw wreedheid evenaarde

 

Uw liefde. Hij heeft Uw wet vervuld

 

wien 't leven bloed en tranen baarde.

 

Geef, dat de zin mij wordt onthuld,

 

en dan een kist in tien voet aarde.

 

 

 

MAARTEN KAPTEYN.