Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 1

[p. 1092]

O, leven

Het leven lokt met duizend monden
En kleeft zich aan mijn dronken roep.
Het leven slaat met zóóveel wonden,
Maar 'k ijl het tegemoet.

Ik weet het in mijn hart, mijn leden,
Ik pers het in mijn smalle hand.
Het komt als wijn langs mij gegleden.
Het is de vlam, waarop ik brand.

Ik draag het op mijn lichte schreden
Naar elken nieuwen dageraad...
Ik word met d'aarde ééne bede
En glans waar mijne schaduw staat.

JULIA TULKENS.