Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 1

[p. 1089]

Ballade van den haat of ballade van de parapluwen

... O tristesse des parapluies,
Bourgeois repus et satisfaits...

Vervloekte beesten zonder ooren
Vervloekte menschen zonder hart
Vervloekte burgers die niet hooren
Al zingt een engel aan uw ooren
Al zingt een dichter voor uw hart,
Gij, schimmen, onder parapluwen
Als met een zwart dak toegedekt,
Waar van Gods stralen zegen lekt,
Tienmaal te goed voor u en de uwen,

Tevredenen, gij ambtenaren
Van 't natgeregende geluk,
Moogt gij uw vrouw zien zitten staren
En sterven van haar ongeluk
En huilen, om niet te bedaren,
Terwijl gij niet weet wat is stuk,
Moogt gij vanavond eenzaam eten
Alleen, in 't leeg café gezeten
Doodsangstig met uw ongeluk,

Ja, zelfs uw parapluw vergeten
Zoo in de war, van God vergeten!
O God, ik haat uw parapluwen

[p. 1090]

 

En ik haat u en uw gezicht

 

Dom en tevreden, volgevreten

 

Of uw vrouw thuis te huilen ligt,

 

Uw oogen waar geen glans in ligt

 

Wàt er geschiedt met u en de uwen

 

Onder het dak der parapluwen.

 

 

 

Vervloekt begrafenisgezicht

 

Ik bid God om nog harder regen

 

Dan ge ooit hebt op uw dak gekregen,

 

Ik bid God om het bliksemlicht

 

Dat dwars slaat door uw parapluwen,

 

Een regen die niet meer zal luwen

 

Eer de aarde naakt en glanzend ligt

 

Zooals u nooit, u en de uwen

 

Een vrouw of kind in de armen ligt.

Prince, ja spoel toch met Gods zegen
De aarde schoon van dit geslacht
Open de sluizen van den regen
En stort het duister van den nacht
Op dezen en hun parapluwen,
En geef de aarde U en de Uwen
Terug, de dichters en de dwazen
De vogels en de witte hazen,
En Noah, en een nieuwe geslacht...

J.W.F. WEREMEUS BUNING.