Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 1



[pagina 991]
Nasir-Eddin aan Timoer Kom mede, Heer, op mijn ivoren toren, Die open oprijst tot de sterrenpracht, En stel u heel alleen onder de nacht Opdat geen mensch uw eenzaamheid zou storen. En hef het hoofd, Heer, en wil stom aanschouwen Die overweldiging van ruimte en licht En kniel dan neder en verberg 't gezicht Om onze schamelheid beschaamd, lijk Parsivrouwen. En hoor mij, Heer, en weet dat zelfs kometen, Die steeds verbreeden hunne zegebaan, Tot simpel stof uiteenvallend vergaan Als zij hun voorgeschreven maat vergeten. Bedenk! Ook de eerste ster valt eenmaal neer - En eens gevallen, stijgt zij nimmermeer. LIEVEN RENS.