Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 1

[p. 757]

De burgerlijke minnaar

Als ik u in uw jonge haren zoen,
en in ons hart een eender vuur gaat branden,
voel ik u rillen onder mijne handen,
en weet dat gij uw oogen toe moet doen.

Dan wordt het donker rood en vermiljoen,
dan spoelt het water over alle landen,
dan wordt de gansche wereld zonder stranden,
dan zijt gij zee en ik ben het galjoen.

Als ik u in uw wilde haren zoen,
en naar uw mond afdaal, en altijd lager,
en gij de geefster blijft en ik de vrager,
tot ik mijn weelde niet meer kan bevroên,
voel ik mij soms belieger en belager,
en schreeuwt in mij de stem van het fatsoen...

MARCEL COOLE.