Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 1

[p. 587]

Lente te Gent

Nu deze stad ontwaakt in gevels en in straten,
in luchtjuweel en klank en pril kastanjegroen,
kunnen wij 't huis aan zee in het verleden verlaten
en denken dat we hier een nieuw examen doen.

We hebben ons vergist ginds in het land der kimmen,
de zee heeft veel te zwaar haar orgelspel gespeeld,
de misten over 't duin boetseerden te veel schimmen,
wij hebben 't hart te mild over elk schip verdeeld.

Hier in dit burgershuis met kelders als gewelven,
hier in de kromme straat met schaduw en geen licht,
hier in de stugge stad hervonden wij ons zelven,
hier waar ons niemand kent zien wij ons waar gezicht

De Leie laat bijtijds haar gore gassen wellen
en vloeit dan kalm en wijs langs oude gevels voort,
het Belfort komt voor elk het juiste uur vertellen,
en de Universiteit spreekt het onfeilbaar woord.

Nu deze stad ontwaakt hoeft niemand nog te droomen,
dit is het paradijs, hoe waren wij ginds dwaas.
Een wandelstok gekocht en vlug onder de boomen,
laten we burger zijn, voor alle spleen 't solaas!

K. JONCKHEERE.