Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 1

[p. 578]

Verlossing

Ik dacht: dit is zoo als de dood moet zijn,
Leeg van verlangen en leeg van verdriet;
Bevrijd van ijl geluk en tastb're pijn,
Wenschloos tusschen verleden en verschiet.

Dit is waartoe het alles komen moet:
De groote stilte en het wijde licht;
Het eindelijke antwoord: God is goed...
En het herinn'ren van het liefst gezicht,

Dat wij verloren in de eenzaamheid,
Maar dat ons éénmaal troost en laaf'nis was,
Waarvoor wij knielden als voor koele bron;

Dat ons den waan gaf van gemeenzaamheid,
De argeloosheid van het prille gras,
En ons verrukt deed staren in de zon.

K.H.R. DE JOSSELIN DE JONG.