Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 1

[p. 272]

Hart van zingen moe

Hart van zingen moe en moe van hopen,
Schreiens droef en tot den dood bereid,
Wees nu stil en laat uw trots verzwijgen
Uw onduldbaar lijden aan den tijd.

Nergens is er koesterend beschutten
Voor den wenschdroom uwer teederheid;
Al wat aan geluk bij u wil wonen,
Is slechts koninklijke eenzaamheid.

Eenmaal was er argeloos beminnen,
Tuin vol zon en louter lieflijkheid;
Sinds heeft zwaard van engel u gedreven
Waar verdriet zijn donk're tenten breidt.

Waar in wereld, glansloos en verlaten,
U geen nest van vreugde werd gespreid,
En uw vleugellam verbleekt verlangen
Moest verbloeden in vergeefschen strijd.

Hart van zingen moe en moe van hopen,
Wees getroost en houd uw pand bereid;
Eenmaal zal in licht van blijder verten
Poort zich oop'nen naar een nieuwen tijd.

K.H.R. DE JOSSELIN DE JONG.