Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 1

[p. 151]

Kruiden

Er wast een kruid voor elke pijn,
voor alle ziekten en gevaren;
een lorrig blad, hoe grauw, hoe klein,
kan in het leven ons bewaren.

Wat aan uw lijf gebeure:
een tooverkol, een kromme vrouw,
weet goede kruiden geuren
nog nat van nesschen dauw.

Vindt gij geen hondsrib voor uw zweren,
geen heelkruid voor uw zieke drift,
meer dan gij kunt begeeren
groeit er nog goed vergift

met schoone namen: herfsttijloozen
en lentebloemen, de akoniet,
de zwarte doodkruidbessen, de kerstrozen,
wie ervan proeft vertelt het niet.

Om te genezen van het leven,
gemeenzame erfkwaal, maar eenzame pijn,
heeft ons de Kruidenman gegeven
een bitter antidoot:
de zure zalf, de kroppige medicijn,
den zwarten slaapdrank van den dood.

HUBERT VAN HERREWEGHEN.