De Nieuwe Gids. Jaargang 2

[p. 455]

Drie Sonnetten. Door Albert Verwey.

De koopman zit op zijn kantoor en somt,

Bij 't gele licht der lamp, de winst van 't jaar:

Hij telt zijn posten preev'lend bij elkaar,

En cijfert, tot zijn rug zich dieper kromt,

Daar de balans niet sluit; - hij peinst en gromt

Half binnensmonds, en met verstoord gebaar

Telt hij opnieuw, ontstemd om 't zoeken naar

Een cijfer-cent, die niet te voorschijn komt; -

En ál zijn winst vergeet hij, niet te vreê

Vóór 't vinden van het cijfer van een cent: -

Zijn kast is vol met hoopen klinkend goud:

Ik ben bevreesd dat ik soms óok zoo deê,

En centen cijferend mij heb ontwend

't Gouden geluk te zien dat 'k overhoud.

[p. 456]

II.

 

Wat zijt ge dom geweest, mijn ziel. Gij waart

 

Een kind dat uit was, buiten, en van 't land

 

Naar huis moet, maar dat nu aan moeders hand

 

Zich meê laat sjorren, traag en drensend, daar 't

 

 

 

Moe is en niet wil loopen; - 't toont zijn aard

 

Van koppig kindje, en in zijn onverstand

 

Vergeet het 't prettig dagje, en sloft door 't zand,

 

En voelt zich diep rampzalig en bezwaard: -

 

 

 

Zóo 'n kind zijt gij geweest en meendet dat

 

Gij ál uw rijke vreugd vergeten mocht,

 

Om weinig moeheid en een zandig pad,

 

 

 

Dat gij niet éens alléen gingt, - zie, mij docht

 

Dat wie in vreugd nooit zijnsgelijke had

 

Niet meer dan andre' om klein leed klagen mocht.

[p. 457]

III.

 

Gelijk een vader zijn onwillig kind

 

Berispt met schijnb'ren toorn, maar smart in 't hart,

 

En, schoon kastijdend, zelf wel voelt hoe hard

 

De straf moet zijn voor 't kind, dat hij bemint, -

 

 

 

En onder 't straffen in zichzelven zint

 

En hoopt óf het berouwvol wordt - en mart

 

O zoo verlangend, na die dubb'le smart

 

Héel lief te wezen voor zijn lieve kind: -

 

 

 

Zóo toornde ik ook op u, mijn ziel, die zwaar

 

Gezondigd hebt door uw zoo kleine leed

 

Te laten smetten uw zoo groote vreugd, -

 

 

 

En o zóo lang, zóo teer, begeerde ik naar

 

't Berouw dat meer vergoedt dan ge ooit misdeedt,

 

Daar wel 't berouw, maar niet de zonde heugt.