De Nieuwe Gids. Jaargang 52

[p. 122]

Ik zag in droom... door Hélène Swarth.

1.
Vioolspel.

Tot de oude zieke, bang voor 't eindlijk sterven,
Zich klampend vast aan 't leven, arm idool,
Nog drinkend hoop uit medicijnfiool,
Dat zij berustingvrede zou verwerven,
Kwam de arts en bracht, meedoogend, zijn viool.

- ‘'t Is geen verlies 't gemarteld lijf te derven,
De ziel, haar thuis in Eeuwig Land të erven,
Te vlieden voelen, na onze aardeschool!’

Zoo mijmerde ik - De sfeer, bezwaard van lijden,
Verreinde mild een melodieënstroom.
Ik stond en luisterde, in extase, en vroom
De wanden voelde ik wijken en verwijden
Tot ruim azuur, waar 'k liet mijn ziel bevrijden -
Nog hoorde ik die muziek toen vlood mijn droom.

[p. 123]

2
De reis.

Met zustre' en vrienden reisde ik, uur aan uur.
Dan, zwijgend, zonder afscheid, éen voor éen,
Rees op een vriend, een zuster en verdween -
De reis, hoe vlug, leek me eindeloos van duur -
Vaalgrauwe schemer dooft al 't bloedrood vuur
Der late zon, de weg, waarnaar ik tuur,
Wordt zwart, de trein ijlt voort, 'k weet niet waarheen.

Plots lig ik, roerloos, in een vreemd vertrek.
Twee vrouwen sluipen stil, met starren blik,
De kamer uit, zoodat geen klank mij wekk'.

'k Wil roepen: - ‘Helpt! blijft bij me! ik sterf!’ Doch ik
Besef dat ik verlaten sterven moet.
Het reisdoel is bereikt - en slaap is zoet.

[p. 124]

3
De koning komt.

Een ruiterstoet - Fanfare van trompet
En trom doorschettert, triomfaal en hard,
De volle straat. 'k Ontvlied wat mij verwart
En voel in leege kamer mij gered.

't Alleen zijn, veilig, koelt mijn bonzend hart -
Doch aan het raam een vrouw zich heeft gezet,
Die wendt zich om en spreekt: - ‘In uw gebed
Om éen genade, dag aan dag, volhard!’

En kreten schallen uit het volksgewoel.
- ‘De Koning komt!’ En uit dien wilden stroom:
Fanfare en hoefgekletter en gejoel,
Als bloemen blank met hemelrein aroom,
Die 'k uit de wolken zeegnend zijgen voel,
Bewaar ik stil die woorden van mijn droom.