De Nieuwe Gids. Jaargang 46

[p. 499]

Aandenken
(Uit het Fransch van Mathilde.)

Vaarwel! de zomer vliedt, wij zien den winter komen,
Vaarwel! geheel een week is als éen dag vergaan....
De Toekomst zal uw beeld mij weven door mijn droomen;
Ach, bleef het mijn' voor u bestaan!

Zoo dikwijls, ver van u, zal ik met liefde denken,
Aan de uren, al te snel versmolten met het Niet;
Herfstbloemen, die de dauw in d'uchtendstond zal drenken,
Terwijl geen avondrood haar ziet.

Wanneer in 't schemeruur, van zulk een zoet verleden,
U de echo toeklinkt, en een traan uit de oogen leekt,
Dan fluistert gij wellicht (en luistert naar mijn schreden):
‘O, hoort toch, hoe zij van ons spreekt.’

Dan denk ik ook aan u en zal tezelfder tijde
Dan meenen te verstaan, wat gij te zeggen placht,
Dan zal uw geest zich stil gaan zetten aan mijn zijde
En keuvelen met u, heel zacht.

O, dat de herinnering aan deze heerlijke uren
Gelijk een tooverdroom op onze winteren zweef'
En met een gulden glans de jaren moog' borduren
Wier aantal God in zijn Geheimboek schreef!

Laroche, 19 Juli.

JACQUES PERK.⁺

+ Noot. - (Vertaling van Mathilde's gedicht door Jacques Perk.)