Afgescheurd!
Zelden zal de stomme fataliteit in het gemoed van allen, die H.M. d'Angremond kenden, zulk een verzet hebben opgeroepen, als toen zij moesten vernemen, dat een onvoorzienbaar gebeuren zijn leven van het hunne had afgescheurd. Niet lang nog kende ik dezen innig-goeden man; misschien slechts een keer of tien heb ik met hem gesproken. Dit was mij echter voldoende om hem een gevoel van vereering toe te dragen, zooals ik slechts voor weinigen dermate had gekend. Want d'Angremond was niet een gewoon man, dit voelde ieder, die hem zag en met hem sprak. Ik kan niet zijn verstandelijke gaven waardeeren, welke groot zijn geweest, zegt men. Deze man trof echter in de eerste plaats door de goedheid zijns harten, zijn echte politesse de coeur, het vriendelijk en behulpzaam tegemoet komen aan ieder, die hem naderde, onverschillig wie. Men vertelt mij, dat zijn laatste levensuiting nog een woord was van levensverwachting en energie, gepaard aan een dankbaren glimlach. Dien glimlach zie ik voor mij, want hij was het kenmerkendste van zijn gelaat: een bemoedigende glimlach en een peinzende blik. Alles was even beschaafd en fijn aan dezen waren gentleman, wiens gemoed wel reeds tijdens zijn leven onder ons een overgangsvorm scheen naar dat bovenzinnelijk bestaan, waarvan hij als theosoof droomde. In hem was het bewijs geleverd hoe een man tevens in hooge mate energiek en zacht geaard kan wezen, en de talrijke deputatie uit het personeel van de Electrische drukkerij Luctor et Emergo, welke hem met een spontaneïteit, zijn nagedachtenis en haar-zelf eerende, in het Crematorium ‘Westerveld’ heeft uitgeleid, toonde hoezeer deze ‘patroon’ zich geëerd en bemind had weten te maken in een tijd, waarin werkgever en werknemer êer als tegenstanders van elkaar dan als medewerkers aan een gemeenschappelijk doel
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd