De Nieuwe Gids. Jaargang 35

[p. 866]

Eenzaamheid door Hélène Swarth.

I

Ik vlood de straten, wijl haar steenen druk

Woog op mijn hart met grijze eentonigheid.

Met kracht van wanhoop heb ik mij bevrijd.

Ik brak mijn keten met één wilde ruk.

- O ver van hier! De heide is blij en wijd,

Vol wind van vrijheid en vol zongeluk!

Trotsch reet mijn hart wel de oude keten stuk,

Maar angst bevangt mij voor de oneindigheid.

Mijn hart is moe. - Waar vlucht ik nu ten lest?
Waar vindt mijn hart een warm en veilig nest,

Waar van het zwerven 't eindlijk rusten mag?

Hart, blijf maar stil in 't vredig kamerkijn,
Waar al de beelden van 't verleden zijn

En vul met droomen d'armen grijzen dag.

[p. 867]

II

Gelijk een blinde vrouw de huiverende handen

Nog strekt, in waan van gloed, naar 't lang gebluschte vuur
En droomt van liefde en jeugd en zuiver lente-azuur

En stralend-gouden zon op hyacinthenlanden; -

In 't leeggewaaide bosch huilt stormwind wreed en guur,

Werpt hagel aan de ruit en schudt de wrakke wanden
Van de arme leemen hut, maar warmend voelt zij branden

Het hout, door liefdezorg gestapeld in de schuur; -

Zoo zit ik bij den haard van 't langgedoofde leven

En warm mij aan een waan. Ik weet dat heugenis

Aan liefde van weleer geen waren gloed kan geven.

Maar 'k droom van mijn verlêen, dat eeuwig levend is,

Van lenteland in bloei en groene zomerdreven,

Ik droom - en voel geen koû en zie geen duisternis.

[p. 868]

III

Nu is voor mij de tijd gekomen: Bouw

Een kluisje in 't bosch, waar ik mij voorbereid,

In peinzen vroom, op dood en eeuwigheid,

Terwijl de herfstwind ruischt zijn klacht van rouw

Of sneeuwfluweel de landen blank bespreidt -

Zóó roerloos, in mijn zetel, bij de schouw,
Dat vrij mijn ziel wordt en ik God aanschouw

En zwijm in d'aanblik van zijn heerlijkheid.

Nu bouw mij 't kluisje, waar 'k verwerf mijn rust,
Na doelloos zwerven, wijl ik onbewust

Nog zocht naar hem, dien ik vergeten wil.

De blaadren zijgen in het avondrood -

Nu bouw mij 't kluisje, waar ik, moe en stil,

Vergeet mijn leven en verwacht den dood.