De Nieuwe Gids. Jaargang 33

[p. 828]

De vredes-bloem door Hein Boeken.

Aan den Hr. en Mevr. K.A.

Voor bloemen dank ik en den zang der Zee.
't Waar tijd nu dat de groote Bloem der Vree
Eindlijk ontlook op al dit menschen-wee.
Op blaadren, bloemen dood ontbloeit weer de aarde,
Maar die bewonen deze ontbloeide gaarde
Gunnen malkandren niet de levens-steê.
Onveil'g is 't land, onveilger de zee,
Door beesten niet, maar door der menschen geest,
Die hel maakt wat mocht wezen 's levens feest.
De fijnste geesten menglen hunne krachten
En wetten ze dat ze iets te voorschijn brachten
Dat scherpst den doodelijken scheut vermag.
Zwijmt hierbij niet (sidd'rend verbleekt de dag
Nu 'k spreek) al wat tot 's vredes werken bouwde
Het zwoegend menschdom, 't in al kunst vergrauwde?
O konden zich al menschen-krachten huwen
Tot vreed'gen arbeid, 't Leven te vernuwen
Tot vreedgen wedstrijd, wordren vredesbond
Die vredes-keetnen om al't menschdom wond.

21 April.