De Nieuwe Gids. Jaargang 27

[p. 245]

4 Juli 1912 door Willem Kloos.

Of ik al bloemen om U henenbreidde,

Of ik U lachte met gelukk'gen mond,

Of ik al lieve woorden tot U zeide,

En lievre telkens na de laatste vond...

Het allerliefste, beste, meest gewijde,

Wat ik nog nooit zoo goed als thans verstond,

Wat, méér dan al, dees dag mij maakt ten blijde,

Ligt stil nog in mijns harten diepsten grond...

Maar thans, met teedre vastheid ga ik zeggen,
Terwijl 'k mijn handen om Uw hoofdje leggen,

En diep U mag in Uw klare oogen zien:

Nog nimmer, 't zij voorhenen of na dezen,
Kon één mensch liever, beter, warer wezen

Dan Gij, wie 'k tot mijn einde trouwlijk dien.