De Nieuwe Gids. Jaargang 27

[p. 241]

Gedichten van G.H. Pannekoek Jr.

Schemer-zang.

Nu klinkt verlangen in mijn ziel...
Een cel klaagt zacht een liefde-lied;
't geluid, dat in de kamer viel
wekt oud en vaag verdriet.

Het duister huivert om me heen...
Wat is hier alles stil en grijs -
al de verlangens van 't verleên
herleven door die wijs.

Een laatste diepe liefdeklacht
klinkt door den avondschemer heen
naar mij, die stil en eenzaam wacht
en zacht om 't leven ween.

[p. 242]

Melancholie.

Twee oogen... oogen... hopelooze oogen
onwendbaar op de mijne nu gericht,
twee starre oogen in een bleek gezicht
altijd naar mij gewend, of ik gebogen
over mijn werk die stilstarende oogen
ontwijke, of in een teêr-bemind gezicht
blij lachen zoek, dat vaak mijn smart verlicht -
ik voel 't strak staren van die sombre oogen.

Eeuwge Melancholie, die met mij leeft
en vaak uw armen om mij heen durft slaan,
ofschoon ge weet, dat 'k uw omhelzing háát,
zie hoe mijn lijf van angstge smarten beeft
voor 't leven waar gij samen mee blijft gaan
en dat daarom voor mij in droefenis vergaat.

[p. 243]

Herinnering.

Weet je nog, toen je me zag
met de tranen in mijn oogen,
diep over mijn werk gebogen,
om mijn mond een lach?

Hoe je zachtjes tot me kwam,
zonder spreken naar me staarde
of er droefheid om me waarde,
en mijn handen nam?

Hoe je in dien zachten druk
al je liefde voor me legde
en ik fluistrend aan je zegde,
dat ik weende van geluk?