De Nieuwe Gids. Jaargang 27

[p. 1054]

Roode rozen door S.G. Reddingius-van Harlingen.

De roode rozen bloeien stil
In wonderlijke teederheid,
Ze hebben mij zoo vreemd verblijd
Dat alles in mij schreit.

De roode rozen bloeien voort
Een glorie voor mijn moe gezicht...
Toen heb ik voor het eerst gehoord
En voor het eerst gedicht.

Nu zijn de roode rozen dood
En in het laatste zonnegoud
Zie ik zoo vreemd mijn rozen rood
En voel mij zelf zoo oud.

11 Nov. '11.