De Nieuwe Gids. Jaargang 16

[p. 249]

Verzen van J. Reddingius.

XII.

Een klein konijntje zit in 't groen,
hippend is 't opeens verdwenen,
slaande met zijn lange beenen
als konijntjes doen.

't Kindje wijst en kijkt verbaasd,
opent half het roode mondje,
zonneluister streelt het blondje
onder 't loopen gauw in haast.

Moeder roept en gaat te gaan,
'k sta verlegen stil te kijken
naar die twee in 't jonge rijke
licht bij donkre larikslaan. -

[p. 250]

XIII.

AAN GENERAAL DE WET.

Het witte zeil, dat op de zee rondzwerft,
terwijl de kiel de wilde waatren splijt,
en golf na golf verbolgen verder glijdt,
die witgekuifd geen pracht of schoonheid derft -
geeft vreugde mij, die nimmer flauwt of sterft;
zóo gaat een held gewapend-zwaar ten strijd,
hoog op zijn paard, dat moedig hij berijdt,
niet wetend wat in toekomst hij verwerft.
De witte zeilen van de vrije schepen
onder 't gezag van Holland's Admiraal
kwamen tezaam, elk in zijn eigen praal,
Phaiaken-vloot, wetend het doel, begrepen.
Zóo vaart te nacht en onder volle zon
een ruiterbend tot schrik van Albion. -

[p. 251]

XIV.

Pang-pang de bekkens, dof rom-bomt de trom,
traag zwiert de slang om 't weeke vrouwelijf,
en kronkelt voort in welbewust bedrijf,
vol aandacht wacht het volk in dichten drom.

't Lawaai der kermis stijgt uit donkren kom,
rondom staan boomen hoog en recht en stijf,
de maan door wolken breekt, uit hoogst verblijf
aanziend het drukke doen, in hoogmoed stom.

't Electrisch licht maakt plots den nacht tot dag,
tot het weer dooft en het Bengaalsche vuur
de vrouw en 't logge dier dof-rood doet zijn.

't Volk juicht en joelt en staart met scherp getuur
naar 't zacht beweeg van 't beest en 't week gedein
van 't blonde hoofd met de oogen trotsch in lach. -

[p. 252]

XV.

Voor mijn zuster A. Noordewier - Reddingius.

Mijn vader, 'k zie U zitten voor 't klavier
in de oude pastorie, hoog door de alleeën
komt de avondwind in traag gespeel gegleeën,
in 't westen flauwt het laatste zonnevier.

Wat is 't hier stil, ik heb zoo vaak gebeeën
dat ik U vinden mocht en vind U hier -
wat is het goed het wijs en stil bestier
van God, gevend ons vreugd na smart, geleeën.

Ik weet gij zegt U zelf in 't milde spelen,
hoor, in den tuin begint heel zacht te kweelen
een nachtegaal, instemmend met uw zang.

Dank dat ik zag, Uw kind weet zóo te zingen,
edel en rein, of englen ons omringen
en 't zwaarste leed wordt lichter ons vòor lang. -