De Nieuwe Gids. Jaargang 15

[p. 523]

Herfst door G.C. van 't Hoog.

Gele blâren vallen!
Vol ligt het boschpad met gele blâren;
Smalle loopers in lange lanen,
Vlak langs den graskant.
Ritselend schuif'len mijn voeten erdoor:
Ik loop door de verschrompelingen,
Door de geelgeworden erinneringen
Van vroeg-gestorven Zomer!

Gele blâren vallen!
Vol ligt het boschpad met gele blâren;
Smalle loopers in alle lanen,
Vlak langs den graskant.
Ritselend schuif'len mijn voeten erdoor:
Of 'k liep door de verschrompelingen,
Door geelgeworden erinneringen
Van langverwelkt verleden!

[p. 524]

 

Gele blâren vallen!

 

Gouden dagen vallen!

 

Bloeiende bloemen welken!

 

Bloes'mende uren verbloeien!

 

Zomerzon gaat schuil! -

 

Toch blijft er zonlicht schijnen,

 

En nieuw gebladert lokken,

 

En nieuw gebloesem wekken!

 

Maar 't gaan door 't Herfstig bosch,

 

Is als 't loopen door de wouden,

 

Waar 't Heden van 't Verleden

 

Zijn blâren vallen laat!

 

Ritselend schuif'len mijn voeten erdoor;

 

Ritslende stemmen spreken ik hoor:

 

Verschrompelde ruisching uit zomertijen,

 

Toen de wind rondom ging spelemeien,

 

Toen zij zong met dien wind heur vreugdelied....

 

't Dood gebladert zucht om dat lied:

 

Zelf zingen doen doode bladeren niet!

 

Maar hun zang leeft ná in het windgebruis,

 

Als een echo van teerheid, die 't dichte huis

 

Doorzweeft in den donkeren nacht....

 

Wen buiten de winden het woud afrennen,

 

Wild brieschende paarden, die geen toom kan temmen.

 

....................

[p. 525]

 

Gele blaren vallen!

 

Ieder bosch ligt er vòl van!

 

Smalle loopers in alle lanen,

 

Vlak langs den graskant!

 

Ritselend schuif'len zich voeten erdoor:

 

Ze gaan stil door de verschrompelingen,

 

Door de geelgeworden erinneringen! -

 

....................

 

Maar reuzen-armige horizonnen,

 

Blank-gearmde kimmen van Toekomst,

 

Blijven geöpend....

 

En liggen er ook bosschen van Heden in,

 

En wouden van Heengeganen Tijd....

 

Daar's eeuwig ruimte nog voor nieuwen wasdom:

 

In de‿armen des Hemels ligt de‿Oneindigheid!

 

....................

 

Gele blâren vallen!

 

Vol ligt het boschpad met gele blâren,

 

Smalle loopers in lange lanen,

 

Vlak langs den graskant!

 

Ritselend schuif'len de voeten er door!

 

Maar de‿oogen zoeken de Toekomstkimmen,

 

Totdat ze‿als die blâren in schromp'ling verglimmen!

 

Dan zullen de blâren allen,

 

Vergelen en dorren en vallen!

[p. 526]

 

Een enkele maal nog schuifling er door,

 

Door de verschrompelingen,

 

Door de molmende herinneringen

 

Misschien,.... en dan zal 't stille zijn!....

 

 

 

.....................

 

Gele blâren vallen,

 

Mijn dagen groenen nog!

 

Rumoer'ge winden brallen,

 

Mij zingt de zomer nog!

 

.....................

 

Gele blaren vallen

 

Ritselend schuif'len mijn voeten erdoor,

 

Maar de‿open hemelarmen,

 

Breiden zich wijd!

 

En ritselt de Weemoed mijn voeten soms rond,

 

Ik heb nog lach en lied in den mond!

 

En of de dage-blâren vallen,

 

Zij fladd'ren langs hoofd me‿als heel kleine dingen,

 

Zoolang me de‿oneindigheid lied'ren blijft zingen. -