De Nieuwe Gids. Jaargang 15

[p. 445]

Dies irae door P.H. van Moerkerken Jr.

Wanneer de Dag des Toorns zal zijn gekomen
Wie zullen dan het zwaarst te treden schromen
Tot voor den Throon waarheen al volk'ren stroomen?

Niet wien de Dood meer dan 't Leven bekoorde,
Niet wien het doen der mensch-dwazen verstoorde,
Niet wie slechts gingen waar hun diepst-zelf gloorde.

Niet wie het leven uit een mensch-lijf rukten,
Niet wie het hoofd voor geen beheerschers bukten,
Niet wie neêrsloegen hen die 't volk verdrukten.

Maar zij die 't helsche goud uit de aarde opdolven,
Princen in schijn, in 't hart wreedaard'ge wolven,
Schrijdend door wilde bloed- en tranen-golven.

[p. 446]

 

Als zij dan naad'ren voor Gods blanken Throon

 

Zal worden geopenbaard de wreede hoon

 

Die zij aandeden Vrede, 't hoogste schoon.

 

 

 

En wie op de aard genoemd werd Chamberlain

 

En Rhodes en die and'ren,... in geween

 

Dekken zij 't aanzicht voor dien glans sereen.

 

 

 

Waar zijn nu zij die u met eerbied noemden,

 

Waar is uw macht waarop zij dwaas'lijk roemden,

 

Waar is uw goud, o jammerlijk verdoemden?

 

 

 

Hoort gij de klachten dier zoo zwaar-beproefden?

 

Ziet gij die vrouwen, maagden, diep-bedroefden,

 

Op wier ontheiliging uw krijgsliên snoefden?

 

 

[p. 447]

 

Voelt gij den weemoed van die duizende' oogen

 

Door nevelen van rouw zwaar overtogen,

 

Wijl uwe hoofden zich voor Satan bogen?

 

 

 

Hoor! uit de Luciferische ravijnen

 

Rijst reeds een lach van vreugde om uwe pijnen,

 

De lach van Nero, met wien gij zult kwijnen.

 

 

 

Want voor die onvergeef'lijkste aller zonden

 

Dat gij den heil'gen Vrede sloegt met wonden,

 

Zal God u doemen tot de zwart-profonde

 

 

 

Grond'looze diepten van ijs en van vuur,

 

Dat schrijnen zal en brande' in eeuw'gen duur,

 

Onder twee storme', één schroeyend, één kil-guur.

5 Jan. 1900.