De Nieuwe Gids. Jaargang 15

[p. 73]

Nemesis.

I.

Ik zie der naaste jaren sombere orde

als mannen met getrokken zwaard. Ze staan,

de vlammende oogen licht in de gelaten,

wrekend gereed te slaan

op 't woord des tijds, wat rot is en verworden.

Ik zie den Goudgod van zijn leugentroon

geslagen, stede⁀in puin, begraasde straten -

Ik zie de schoon

groenende kiemen teerbleek uit 't verdorde.

[p. 74]

II.

Ik zie de kanker-builen onzer aard

de steden, met een vlijmend mes gesneden.

het vuil leekt uit, mijn hart walgt en ik wend,

ijzend van 't liefdrijk wreede,

't oog af, als 't in de diepe wonde staart.

Ik zie de grijs-asfalten pleinen woest,

d'uittocht van benden, gromlend in ellend,

ik zie 't verroest

grimmig geraamt van groot station-gevaart.

[p. 75]

III.

Ik zie, o stad, uw vaal en knokig lijk

versombren gansch den gouden horizont.

lichte⁀avendvrede zegeviert er boven,

maar onder, mijle⁀in 't rond

liggen uw donkre schonken, spookgelijk.

De Draak is dood, er gloeit geen enkel licht,
geen rook walmt op, vergruisd ligt huis en oven,

't Wereldgericht

brak voor altoos zijn trotsch, kwaadrokig rijk.

[p. 76]

IV.

Gij gladgeschoeid, geparasold stadsmeisje,

dat op bezoekjens tript, op dansjens springt,

dat, lief in huis en zorgzaam op uw kleertjes,

piano-speelt en zingt -

ik denk, u ziend, aan een zachtzinnig sijsje,

in kooitjen rood, met vlerkjens groen en geel,

dat, steeds tevree en proper op zijn veertjes,

in een bordeel

zingt morge' en avond zijn onschuldig wijsje.

Frederik Van Eeden.