|
| |
Ector.
Den besten rudder nomic voren,
Die gheprijst es in auctoren
Boven alle deghuene die up deerde
Eere bevochten metten zweerde;
45[regelnummer]
Want so ghemate, so goedertiere,
So heuesch van allen manieren,
So milde ende so ghetrouwe,
Noch so ghemint van allen vrouwen,
No so vroet van allen saken
| |
| |
50[regelnummer]
Beede in wandelinghen ende in spraken,
So gherechtich, so wijs van rade,
No die meer haette overdade,
So coene no so stout ten zweerde,
No die hem oec min verveerde
55[regelnummer]
Daer hi in wighe was verladen,
No die houder dede ghenaden
Die in wighe voor hem weec,
Sodat hi den leuwe gheleec,
In alder redeliker manieren,
60[regelnummer]
Ne can ic betren niet vysieren
Dan Ector was, Priamus sone.
Also sijn heidenscap ghedrouch:
65[regelnummer]
Voor Troyen up sijns vaders erve,
Omdat hi wilde dat niet bederve
Sijns vaders lant ende sine stat,
Daer al Grieken voren sat.
Darijs sprac, diene kende,
70[regelnummer]
Dat alle weelde was allende,
Ende alle ghenouchte dat was pine
Sonder alleene bi Ectoren te sine.
Dat was Omeriusse wel anschine,
Den wisen clerc, die van hem screef
75[regelnummer]
Dat sijns ghelike noit ne bleef
In de weerelt na sine doot,
No voor hem oec sijns ghenoet,
| |
| |
Want al der redeliker tucht
Ende al der hovescheden vrucht
80[regelnummer]
Dat was in Ector, den wijsen.
Die eenen rudder wille prisen,
Die moet Ectors doghet soucken.
Sine materie, willijs rouken,
In Omerius, die scrivet dan
85[regelnummer]
Dat sijn vader, de coninc Prian,
De doghet mercte van den sone,
Dies de weerelt onghewone
Hadde gheweest voor sinen tijt,
Ende hadder in so groot delijt
90[regelnummer]
Dat hi seide : Wel lieve kint,
Du en hebs van mi niet een twint
Du ne leeres oec dine sede
Van gheenen meester dan van Gode
95[regelnummer]
Ende van der natueren ghebode.
Du best van allen duechden so groot
Dattu bat schijns des hemels ghenoot
Dan eerdsche mensche, also du leves;
Want du alle vulmaectheit heves;
100[regelnummer]
In can ghepeinsen de waerheit
Danen di comt de vulmaectheit.
Dit selve spreect oec Aristotiles
Van Ectoren, ende ghewaghet des,
| |
| |
Dat bouc, brief, no lettre mede
105[regelnummer]
Niet ne vulbrochten de vulmaecthede.
Noch sprect Aristotils (sic) meere
Van Ectoren, den jonghen heere,
Dat scade was ende jammer groot
Dat hi so jonc quam ter doot;
110[regelnummer]
Want, haddi gheleeft sinen tijt,
Hi ware heere der weerelt wijt.
Met wapenen dedy sinen ende
Voer Troyen, der stat ghehende,
XIIc jaer ende XXX te voren
115[regelnummer]
Eer Jhesus Christus was gheboren;
Maer, al starf hi daer, de heere,
Sinen name leeft emmermeere;
Hieromme es wel dat eere groot,
Want so levet naer den doot.
|
|
Auteursrecht onbekend