[Neerlandica extra Muros - voorjaar 1988]
In memoriam Louise Nelson-Vanhee
In de loop van 1987 overleed in Windsor, Ontario, Canada, Louise Nelson-Vanhee, tot haar dood één van de inspirerende en drijvende krachten van de Canadian Association of Netherlandic Studies (CAANS).
Louise Vanhee werd in 1934 geboren in de Brusselse deelgemeente Anderlecht; hoewel ze door een Franstalige opleiding aanvankelijk van haar Vlaamse origine vervreemd leek, heeft ze die tijdens haar verdere leven in ruime mate teruggevonden, in hoofdzaak vanuit een internationale visie.
Na een opleiding tot lerares in Brussel studeerde ze Engels in Georgia en psychologie in Lausanne. Ze onderwees Engels, Duits en Nederlands aan een Brussels hoger pedagogisch instituut, behaalde daarna een M.A. in Windsor en promoveerde aan de Université Catholique de Louvain, waarna ze in Windsor zowel Franse taal als Nederlandse cultuur doceerde.
Wie Louise Vanhee gekend heeft, weet dat ze niet alleen met energie en geestdrift aan iets kon beginnen, maar het dan ook tot een goed einde bracht. Daarvan getuigen haar studie, haar loopbaan als docente, haar vele optredens voor CAANS èn haar publikaties. Wat ze aan de Neerlandistiek in het buitenland, met name in Canada en de V.S. te bieden had, was geworteld in een typische Belgisch-historische context; het was gegroeid op de voedingsbodem van een dubbele cultuur die in haar persoonlijkheid tot een steeds diepere integratie kwam en er in een Angelsaksisch milieu nog een derde dimensie bij kreeg. Ze heeft onder meer artikelen geschreven en lezingen gehouden over het tweetalige Brussel, over de Republiek van de Verenigde Provinciën, over Willem de Zwijger, Frederik van Eeden, Guido Gezelle en Marnix Gijsen, zowel in het Engels als in het Frans.
De laatste vijf jaar van haar leven heeft ze tegen een slepende ziekte gevochten, beleefde ze bewust de wisselende kansen op beterschap tijdens een vaak pijnlijke behandeling; de moed om zichzelf te blijven en voor haar omgeving iemand te zijn, heeft haar niet verlaten. Haar familie en CAANS, waar ze van 1979 tot 1986 in Windsor de plaatselijke voorzitter van was, treuren om haar. Wie haar in IVN-kringen gekend hebben, gedenken haar dankbaar.
(JW)
Auteursrechtelijk beschermd