Neerlandica extra Muros. Jaargang 1977

Diversen

Cultuurattachés in het buitenland. Op de diplomatieke contactdagen in Brussel werd door de Minister van Nederlandse Cultuur, mevrouw R. de Backer-van Ocken gesproken over ‘De diplomaat en de buitenlandse cultuurpolitiek van België’. Zij kondigde de oprichting aan van een Cultuur- en Kunstcentrum te Amsterdam (1978 of begin 1979). In dit Centrum zullen tentoonstellingen, toneelopvoeringen,

[p. 89]

voordrachten en andere cultuurmanifestaties plaatsvinden.

De Minister wil ook aan de belangrijkste universiteiten het lectoraat Nederlands tot grotere ontwikkeling brengen. Volgens verschillende Belgische dagbladen heeft mw. De Backer hierover gezegd: ‘Wij zouden rond elk buitenlands lectoraat van betekenis een Centrum voor Nederlandse en Vlaamse Cultuurgeschiedenis willen oprichten. De studie van de taal is wetenschappelijk wel belangrijk, maar het Centrum zou buitenlanders meer inzicht moeten geven hoe wij leven, werken en schoonheid produceren. Ik ben om die reden van mening dat wij in onze belangrijkste ambassades een sterkere en meer permanente culturele vertegenwoordiging behoeven. Zoals wij over gespecialiseerde militaire en landbouwattachés beschikken, zo geloof ik ook dat permanente culturele raden onze cultuurpolitiek in het buitenland op meer continue wijze kunnen aanmoedigen. Dit doet geen afbreuk aan het verdienstelijke werk van de culturele raden op dit ogenblik. Maar men moet erkennen dat velen van hen vechten tegen de bierkaai. Zij zijn niet alleen belast met culturele zaken, maar veelal ook met andere functies in de diplomatieke bedrijvigheid. Bovendien geloof ik dat de regelmatige overplaatsing van een zo gespecialiseerd domein als de cultuur, een grote hinderpaal is.’

(hm)

Promotie. Op 29 juni 1977 promoveerde aan de Rijksuniversiteit Leiden de heer Manfred Wolf, docent Engels aan San Francisco State University. De titel van zijn proefschrift luidde Albert Verwey and English Romanticism. Promotor was prof. Gomperts. Aan deze gegevens die wij - op ons verzoek - van professor Wolf ontvingen, willen wij graag nog iets toevoegen. In NRC-Handelsblad van 8 juli 1977 wijdde de schrijver Adriaan van der Veen aan deze promotie uitgebreid aandacht. Hij zegt hierin o.m.:

‘Wolfs proefschrift (.....) is het resultaat van jarenlange studie onder vrij moeilijke omstandigheden. Hoewel Wolf, die aan San Francisco State University Engelse literatuur doceert, makkelijk toegang had tot de Nederlandse afdeling van de bibliotheek in Berkeley (80.000 boeken in onze taal) was het toch een heksentoer om steeds het materiaal te vinden dat hij nodig had.

Een ander bezwaar was dat de afstand die hem van Nederland en van Verwey ook geestelijk scheidde hem in de loop van de jaren af en toe ging benauwen. Zoals hij mij zei: ‘Sometimes the distance between Verwey and my American life between then and now was faintly disturbing’. Wie Californië kent zal zich dit kunnen voorstellen.

Gelukkig heeft hij veel gehad aan zijn promotor Gomperts en hij bleef voortdurend geïnspireerd door het werk van Nederlandse Ver-

[p. 90]

weykenners, in de eerste plaats Theodoor Weevers, die jarenlang Nederlandse literatuur doceerde in Londen. ‘His work on Verwey is deep and loving’, aldus Wolf. Wat hem verder contact met het verre Nederland deed behouden was zijn ontdekking van andere aspecten van onze letteren. Jaarlijks wijdt hij tenminste één semester aan Nederlandse literatuur in vertaling. Studenten die een speciale belangstelling hebben moedigt hij aan zich volledig aan de Nederlandse literaire studie te wijden. Hij heeft heel wat werk van Nederlandse hedendaagse dichters in het Engels vertaald. Een van zijn bundels vertalingen, Change of Scene is na enkele jaren zelfs al uitverkocht. Gomperts prees dan ook met recht zijn ambassadoriale activiteit aan de Westkust voor onze literatuur.

Wolf, die in 1935 te Chemnitz werd geboren, dankt zijn kennis van het Nederlands aan zijn lagere-schooljaren op Curaçao, vanwaar hij naar Amerika vertrok, eerst naar Chicago, waar hij studeerde, om zich tenslotte blijvend in San Francisco te vestigen.’

Wolfs activiteit voor de Nederlandse literatuur blijkt ook uit een paar van zijn stellingen. In stelling VIII zegt hij: ‘De verspreiding van de Nederlandse literatuur in het buitenland zou, behalve op een ontvankelijke literaire kritiek, moeten steunen op een doordringende culturele kritiek.’

Stelling IX luidt: ‘De Nederlandse cultuurpolitiek van het subsidiëren van leerstoelen en vertalingen heeft een beter besef van het bestaan van de Nederlandse literatuur bij de laatste generatie van Amerikaanse studenten teweeggebracht.’

De redactie van NEM wenst dr. Wolf van harte geluk met deze promotie.

(hm)

Prijs der Nederlandse Letteren. Van de Voorlichtingsdienst van het Ministerie van CRM in Den Haag ontvingen wij de volgende mededeling:

De Minister van de Nederlandse cultuur en Vlaamse aangelegenheden, mevrouw R. de Backer-van Ocken, en de minister van cultuur, recreatie en maatschappelijk werk, mr. H.W. van Doorn, hebben de prijs der Nederlandse Letteren - 1977 toegekend aan dr. W.F. Hermans, woonachtig te Parijs (Frankrijk).

Deze prijs - de belangrijkste literaire prijs in het Nederlandse taalgebied - wordt één keer in de drie jaar door België en Nederland toegekend aan een Belgische of Nederlandse schrijver(-ster) voor zijn/haar gehele letterkundige oeuvre.

De prijs bedraagt thans f 18.000,-.

Koning Boudewijn is voornemens op vrijdag 4 november a.s., in het

[p. 91]

Koninklijk Paleis te Brussel, de prijs aan dr. Hermans te overhandigen. Deze uitreiking is een onderdeel van de 27e conferentie der Nederlandse Letteren die 3, 4 en 5 november in Antwerpen wordt gehouden. De bewindslieden werden voor de toekenning van de prijs geadviseerd door een jury die bestond uit prof. dr. A.L. Sötemann, lid en voorzitter, de heren prof. dr. J. Aerts (ps. Albert Westerlinck), B. Decorte, dr. A.J. Goris (ps. Marnix Gijsen), J. Hamelink en dr. H.A. Wage, leden en H.J. Kompen, secretaris.

125 jaar Rijksmuseum Meermanno-Westreenianum. Deelnemers aan het Derde Colloquium Neerlandicum (Den Haag, 1967) zullen zich dit museum nog wel herinneren. Op 7 oktober zal het 125 jaar geleden zijn dat het voor het publiek werd opengesteld. Het museum bevat een kostbare collectie handschriften, de oudste in Europa gedrukte boeken en een rijke verzameling archeologische voorwerpen. Ter gelegenheid van het jubileum zal van 8 oktober 1977 t/m 7 januari 1978 in het museum een tentoonstelling worden gehouden. Deze expositie omvat handschriften uit de tijd van de Merovingen, uit de tijd van Karel de Grote en uit de elfde en twaalfde eeuw.

De tentoonstellingscatalogus, die ongeveer f 7,50 zal gaan kosten, vermeldt vele tot nu toe onbekende gegevens over de handschriften. Deze catalogus vormt in zekere zin een voorproef van de grote handschriftencatalogus van het museum die over twee jaar zal kunnen verschijnen.

Bij de opening van de tentoonstelling verschijnt ook de catalogus Griekse antiquiteiten in het museum en van elk voorwerp is tenminste één foto in reproductie toegevoegd. De catalogus beschrijft de objecten stuk voor stuk en geeft tegelijkertijd een overzicht van de ontwikkeling en van de techniek van de vervaardiging der voorwerpen.

Deze catalogus is een eerste stap naar de volledige beschrijving van het museumbezit. De prijs zal plm. f 20, - bedragen.

Het museum (Prinsessegracht 30, Den Haag) is geopend van dinsdag tot en met zaterdag van 13 tot 17 uur. De toegang is gratis.

(hm)

Moet er in NEM een vaste bedelrubriek komen? ‘Dat lijkt me niet de bedoeling’ schrijft mw. L. Juynboll-Chaillet ons in haar brief van 3 juni 1977. Zij bedankt ons daarin voor het opnemen van een bericht over het Rembrandtnummer van Delta. Dankzij dit bericht beschikt mw. Juynboll nu wèl over het Rembrandtnummer. Daarom wagen wij het er op nog eens bij de lezers van NEM aan te kloppen. Kan iemand ons helpen aan het Esscher-nummer van de 12e jaargang van

[p. 92]

Delta? Wilt u het dan sturen aan het adres van de IVN, postbus 84069, 2508 AB 's-Gravenhage, Nederland. Wij zorgen dan wel voor doorzending.

(hm)