[Neerlandica extra Muros - najaar 1972]
In memoriam
Prof. Dr. Rob Antonissen†
Op 22 september 1972 overleed in Grahamstad, K.P. op 53-jarige leeftijd prof. dr. R.K.J.E. Antonissen. Hij was hoogleraar in het Departement Afrikaans-Nederlands aan de Rhodes Universiteit in Grahamstad en tevens - sedert 1971 - vice-rector van deze universiteit.
Prof. Antonissen werd op 23 mei 1919 in België geboren, studeerde aan de Universiteit te Leuven en behaalde daar in 1942 de doctorsgraad met een dissertatie over Herman Gorter en Henriëtte Roland Holst (Antwerpen, 1946). In datzelfde jaar 1946 publiceerde hij, nauwelijks 27 jaar oud, zijn bekende Schets van den Ontwikkelingsgang der Zuidafrikaansche Letterkunde (2 dln., Diest, z.j.), later helemaal omgewerkt en in het Afrikaans herschreven tot Die Afrikaanse Letterkunde van Aanvang tot Hede (Pretoria-Kaapstad, 1955; 4e druk 1970). De weg naar Zuid-Afrika lag dus in 1946 al voor hem open, terwijl hij nog (1943-'49) leraar was bij het middelbaar onderwijs in België. In 1950 volgde zijn benoeming aan de Rhodes Universiteit waar hij van 1950 tot 1952 lector en van 1953 tot 1957 senior lector was. In 1958 werd hij benoemd tot hoogleraar. Uit zijn talloze publikaties, de Nederlandse én de Afrikaanse letteren en beider samenhang betreffend noemen wij de bundels Kern en Tooi (1963) en Spitsberaad (1966), ontstaan uit zijn menigvuldige bijdragen in Standpunte. Zijn bloemlezing Digkuns van die Nederlande 1100-1960 werd zeer opgemerkt. Niet alleen was prof. Antonissen lid van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde te Leiden, maar in 1970 werd hij bovendien benoemd tot (buitenlands - hij bezat sedert 1958 het Zuidafrikaanse staatsburgerschap) erelid van de Koninklijke Vlaamse Academie voor Taal- en Letterkunde.
Prof. Antonissen heeft aan twee van onze colloquia (Brussel 1964 en Den Haag 1967) zijn actieve medewerking verleend, zodat in de kring van de extramurale nederlandisten vele tientallen collega's hem persoonlijk hebben leren kennen als iemand bij wie de beminnelijkheid en het verstand voortdurend om de eerste plaats wedijverden. Prof. Antonissen stond ongetwijfeld helemaal vooraan onder de grote vertegenwoordigers van onze cultuur in het buitenland. De redactie van dit blad en het bestuur van de ivn sluiten zich aan bij hen die om zijn heengaan treuren en bieden aan de moeder van de overledene alsook aan mevrouw Antonissen en haar gezin hun zeer oprechte deelneming aan.
De voorzitter van de ivn vertegenwoordigde de buitenlandse collega's van prof. Antonissen op een herdenkingsdienst die op 7 oktober 1972 in Antwerpen werd opgedragen.