Neerlandia/Nederlands van Nu. Jaargang 112

Signalementen

VWS-cahier over Frans Debrabandere

Luc Decorte, ‘Frans Debrabandere’. In: VWS-Cahiers, mei-juni 2008 (nr. 246). Prijs: € 5,-, door girering op rek. 001-5140833-06 van VWS, Fort Zevenbergen 8, B-8200 Sint-Andries.

Frans Debrabandere werd gelauwerd door de Vereniging van West-Vlaamse Schrijvers (VWS) in het mei-juni-nummer (nr. 246) van het door haar uitgegeven VWS-Cahiers. Luc Decorte verzorgde een speciaal Debrabandere-nummer t.g.v. zijn 75ste verjaardag. Decorte beschrijft de levensloop van Debrabandere die in 1933 in Kortrijk werd geboren. Daarnaast stelt hij de verdiensten van Debrabandere aan de orde als leraar, dialectoloog, naamkundige en historisch taalkundige. In een bloemlezing staan drie eerder gepubliceerde tijdschriftartikelen van Debrabandere, waaronder Afscheid van de Taalunie, waarin hij met betrekking tot de voor hem onbegrijpelijke paradoxale positie van de Nederlandse Taalunie reageert tegen de opvatting ‘dat de Taalunie ... regering is en dus niet aan politiek mag doen, laat staan taalpolitiek’. Het cahier sluit met een gedetailleerd overzicht van de publicaties van Debrabandere (sinds 1998). Een sympathiek eerbetoon van een goede vriend van Frans Debrabandere waarin volkomen recht wordt gedaan aan zijn innemende persoonlijkheid en buitengewone verdiensten. (DW)

Dicteewoorden

Etienne Rooms, Lodewijk XIV en de Lage Landen, Davidsfonds, Leuven, 2007, 168 blz.

Prof. dr. Etienne Rooms doceert krijgsgeschiedenis aan de Koninklijke Militaire School in Brussel. Hij schreef een sterk gedocumenteerde studie over Lodewijk XIV en de Lage Landen, meer special over de Spaanse Nederlanden. Hij komt tot de conclusie dat dit gebied, dat zovele legers uit de nog jonge Republiek, uit Spanje, uit Duitse gebieden, uit Frankrijk, enz. op bezoek kreeg, er relatief goed uitgekomen is.

‘De grondige en georganiseerde verwoestingen die het Franse leger heeft aangericht in de Republiek der Verenigde Provinciën en in de Palts hebben nooit plaatsgehad in de Spaanse Nederlanden. Versailles drong er immers geregeld op aan om de toekomstige onderdanen van de Franse kroon zo veel mogelijk te ontzien.

Lodewijk XIV wilde in de mate van het mogelijke populair zijn bij zijn toekomstige onderdanen.’ (blz. 159)

Wie deze politiek-militaire geschiedenis leest, die van 1560 tot 1700 voert, met de Zonnekoning als sluitstuk, wordt over stapels lijken heen meegezogen in het boeiend ‘waarom en hoe’ van de prinsen van Oranje, van de goed georganiseerde en bekwame Lodewijk, van de steeds vermoeider Spaanse Habsburgers.

Het zetduiveltje op blz. 21 (1848 in plaats van 1648) en de te gemakkelijk gehanteerde gemeenplaats betreffende de zwakzinnigheid van Johanna van Castilië, later de Waanzinnige genoemd (blz. 7), hebben het leesplezier niet aangetast. (MC)