Kroniek-kort
Mies Bouhuys (1927-2008)
In 1948 debuteerde een onderwijzeres die nooit in het onderwijs zou komen, met een dichtbundel Ariadne op Naxos. Ze kreeg er meteen de Reina Prinsen Geerligsprijs voor. Het was de tweede maal dat deze jaarlijkse prijs voor jonge debutanten werd uitgereikt, de eerste was gegaan naar Simon van het Reve voor diens De avonden, Harry Mulisch kreeg de prijs in 1951 voor Archibald Strohalm. De vele malen dat ze niet werd uitgereikt, geeft aan dat streng werd toegezien op de kwaliteit van de jury, waarin toen Jeanne van Schaik-Willing, Ed. Hoornik en H.J. Smeding zaten. Met de dichter Ed Hoornik zou Bouhuys in 1957, na zijn scheiding, trouwen.
De avonden die Bouhuys en Hoornik organiseerden - een soort literaire salon après la lettre - waren lange tijd bepalend voor het literaire klimaat in Nederland. Tot de vaste kern behoorden Harry Mulisch, Hein Donner, Cees Nooteboom, Bernlef en K. Schippers. De beide laatsten trouwden met dochters van Hoornik.
Ed Hoornik stierf in 1970. Aan zijn nagedachtenis wijdde Bouhuys een boek met teksten over hem en een keuze uit zijn werk: Het is maar tien uur sporen naar Berlijn (1985). De titel komt uit het gedicht ‘Pogrom’ dat Hoornik in 1938 schreef en waarin latere gebeurtenissen werden voorspeld.
Voor kinderen schreef ze Anne Frank is niet van gisteren (1982). Op uitnodiging van het Nationaal Comité 4 en 5 mei schreef zij Een teken van leven en droeg de tekst zelf voor op 4 mei 1995 in de Nieuwe Kerk in Amsterdam. Ze zette zich onder meer in voor de Dwaze Moeders in Argentinië die onder de militaire dictatuur hun kinderen waren kwijtgeraakt. Uit hoofde daarvan verzette zij zich tegen de aanwezigheid van vader Zorreguieta bij het huwelijk van zijn dochter Máxima.
Voor haar inzet voor de mensenrechten kreeg zij in 2003 een prijs van de Liga voor de Rechten van de Mens.
Bij iedereen bekend was Bouhuys sinds ze in 1958 regisseur en schrijver werd van kinderprogramma's bij de AVRO, de neutrale omroep. Van dichten kwam niet veel meer, haar talent bewoog zich naar kinderboeken. In 1966 werden haar Kinderverhalen door de CPNB bekroond als Kinderboek van het Jaar (de voorloper van de Gouden Griffel), en weldra doken de ons allen zo bekende Pim en Pom op, getekend door Fiep Westendorp. Er volgden naast kinderboeken (ook vertalingen, zoals Winnie de Poeh) een muziektheaterstuk voor jongeren, Esperanza (1971), een bijbelse tv-serie (Woord voor woord), kindermusicals (Het mannetje van Stavoren, Broodje boek), filmscripts (voor Jos Stellings Marieken en Elckerlijc).
Mies Bouhuys heeft te midden van ander werk zo’n 80 boeken voor kinderen geschreven en 12 toneelteksten voor jongeren. Zij is op 30 juni na een lang ziekbed op 81-jarige leeftijd overleden. (ER)
Auteursrechtelijk beschermd