Neerlandia/Nederlands van Nu. Jaargang 108

[p. 50]

Zeg 'ns wat
Ingezonden brieven

Brief aan De Volkskrant

Sinds twee weken ontvang ik op zaterdag als bijlage van het dagblad de Volkskrant een bijlage met artikelen van het Engelstalige dagblad The New York Times. In uw rubriek ‘de Ombudsman’ heeft u gisteren aangegeven, dat uw dagblad eraan denkt dit volgend jaar wellicht wekelijks te gaan doen.

Hierbij geef ik aan u door, dat ik morgen met de Volkskrant contact ga opnemen om te informeren, hoe ik zo snel mogelijk mijn abonnement op deze krant kan opzeggen. Ik heb behoefte aan een goede Nederlandstalige kwaliteitskrant en geen krant, die op zaterdag gedeeltelijk een doorgeefluik van The New York Times is. Als ik behoefte heb aan een Engelstalige krant, dan koop ik die zelf wel. Ik vraag mij trouwens af, hoe het staat met de journalistieke onafhankelijkheid van uw krant. Recent is de groep, waar uw krant toe behoort, overgenomen door een Engelstalige organisatie en ik vermoed, dat dit achter deze beleidswijziging van uw krant zit.

[ ...] Ik stoor mij al geruime tijd aan het vele overbodige Engels in de Volkskrant en beschouw deze krant als een dagblad met weinig liefde voor de Nederlandse taal. Mijn voorkeur gaat uit naar een krant, die creatief met het Nederlands omgaat. [ ...] Men wil natuurlijk The New York Times van Nederland worden met het hoofdkantoor in Amsterdam. Gelukkig kan ik mijn abonnement op de Volkskrant opzeggen.

Na de beëindiging van mijn abonnement zal ik overstappen naar het dagblad Trouw. Deze krant is evenals uw krant door dezelfde Engelstalige organisatie overgenomen, maar het schijnt een uitstekende kwaliteitskrant te zijn, waar men wel voldoende liefde en aandacht heeft voor de mooie Nederlandse taal.

Tot slot vaarwel, vaarwel, de Volkskrant kan wat mij betreft verdwijnen. Bij deze zin heb ik mij laten inspireren door het weekblad HP/De Tijd, waar men deze week het achtergrondartikel Good bye, good bye, het Nederlands kan verdwijnen heeft opgenomen.

Met vriendelijke groet,
Henk Kropholler
Amsterdam

Ik erger mij blauw aan de wijze waarop Neerlandia aandacht heeft gewijd aan het heengaan van wijlen Remi Piryns.

De helft van het stuk over Piryns gaat over zijn engagement in de collaboratie, de repressie en onmiddellijke naoorlog, terwijl het toch juist de enorme verdienste van Piryns is geweest dat hij zich geleidelijk van dat hele verleden heeft losgemaakt, de overjaarse en zweverige Grootnederlandse fascistische dromerijen à la Wies Moens heeft afgezworen, en heel realistisch de aandacht heeft toegespitst op de concrete problematiek van de Vlaams-Nederlandse samenwerking in een democratische samenleving!

Is er dan op de redactie van Neerlandia niemand die inziet dat met proza als dat van de heer Nauwelaerts de aantrekkingskracht van de idee van Vlaams-Nederlandse samenwerking allerminst wordt gediend?

Remi Piryns verdient beter!

Joris Dedeurwaerder