Neerlandia. Jaargang 105

Voeren, oh, Voeren

In Nederland 2000/4 hebben we uitgebreid bericht over de situatie in de Limburgse gemeente Voeren. Dankzij de stemmen van de Nederlanders die voor het eerst aan de gemeenteraadsverkiezingen mochten deelnemen, wist Voerbelangen het Franstalige Retour à Liège te verslaan. Huub Broers werd de nieuwe burgemeester maar meer dan zes maand na de overwinning is hij evenwel nog altijd niet benoemd. Reden: de Franstaligen tonen zich, zoals te verwachten was, slechte verliezers. Ze dienen de ene klacht na de andere in tegen de nieuwe burgervader waardoor de benoeming door de koning steeds maar weer moet worden uitgesteld.

Broers erfde van zijn belagers een torenhoge schuld: minimaal 140 miljoen frank. Om die enigszins te kunnen afbetalen, zou hij de gemeentebelastingen fors moeten doen stijgen. Het ligt voor de hand dat hij zijn toevlucht liever niet tot die maatregel neemt; dat zou hem bij de volgende verkiezingen wel eens zwaar aangerekend kunnen worden. Daarom besloot hij tot de verkoop van onder meer een aantal huizen dat eigendom is van het Openbaar Centrum voor Maatschappelijk Werk. Maar in die huizen wonen Franstaligen die daar door Retour à Liège ondergebracht zijn. Een mooie gelegenheid voor de verliezers van Retour om eens flink keet te schoppen. Wie niet slim is, moet sterk zijn. De bekende retoriek was niet van de lucht: Broers bezondigde zich aan etnische zuivering. Het talent van de broers Happart en hun entourage om rellen uit te lokken is omgekeerd evenredig met hun talent om fatsoenlijk te besturen. Bij de tweede poging tot openbare verkoop van de gemeente-eigendommen kwam het tot vechtpartijen met de ordestrijdkrachten zoals dat toch al jaren niet meer in het anders zo vredig ogende gebied was voorgevallen. En - hoe is het mogelijk - Jean-Marie Happart liep daarbij een paar kneuzingen op. Dat kon niet onopgemerkt voorbijgaan. De sterke man van de Franstalige socialisten, Elio Di Rupo, bemoeide zich ermee. Hij eiste op hoge toon een onderzoek naar het optreden van de politie en de verantwoordelijkheid van Huub Broers voor het geweld. Daarmee was het dossier Voeren weer naar de nationale politiek opgetild. Het was uitkijken

[p. 37]

naar wie welk konijn uit de hoge hoed zou toveren om de gemoederen wat te bedaren en vooral om aan Broers' financiële probleem wat te verhelpen. De tovenaar daagde op in de persoon van de nieuwe Vlaamse minister van Binnenlands Bestuur, Paul Van Grembergen, de opvolger van Johan Sauwens, de man die levenslang slechte herinneringen zal meedragen aan de altruïstische heilige uit Tours, Martinus. De minister wil de Voerense huizen door de Vlaamse Huisvestingsmaatschappij laten aankopen. De Franstaligen mogen er blijven wonen en Huub zal enkele tientallen miljoenen binnenhalen om de geërfde schuld wat te verlichten. Nu alleen nog die burgemeesterssjerp definitief in handen krijgen. De zeventig verenigingen gegroepeerd in de Culturele Raad Voeren stuurden minister van Binnenlandse Zaken Antoine Duquesne een brief met het verzoek: ‘Help a.u.b. de democratische spelregels respecteren en geef ons onze burgemeester die wij gekozen hebben, aan wie wij ons vertrouwen geven en op wie wij recht hebben als onze burgervader.’ Duquesne heeft al beloofd dat uiterlijk tegen het einde van juni de beslissing valt over Broers' burgemeesterschap. Hoop doet leven. Maar misschien moet er dan toch nog iets met die gemeentebelastingen gebeuren...