Media
BVN en het Nederlandse rotweer
Donderdag 22 oktober in de Antoon Van Dyckzaal van het Vlaams Parlement. Daar vergadert de Commissie voor Buitenlandse en Europese aangelegenheden onder voorzitterschap van Jef Sleeckx. Is Europa dan geen buitenland, vraagt de aandachtige waarnemer zich af. Maar goed, hij is in dit heilige der heiligen maar een leek. Het ontgaat hem verder ook niet dat het Vlaamse Parlement voor het benoemen van zijn vele zalen kennelijk inspiratie zocht in het rijke verleden van de Vlaamse schilderkunst.
Rubens, Bruegel, Metsijs, De Saedeleer, zelfs Ensor, ze zijn allemaal aanwezig. En terecht. We zijn tenslotte een schilderachtig volkje.
Laten we ernstig blijven. Die Commissie behandelt immers bijzonder ernstige onderwerpen. Een ‘multisectorale’ zakenreis naar Algerije (de heer Sauwens weet daar veel, zo niet alles over), een nieuw profiel voor ‘De Brakke Grond’ en mogelijke humanitaire hulpverlening vanuit Vlaanderen aan de vluchtelingen in Kosovo, enzovoort. En: gedachtewisseling met de heer Armand Sliepen (Radio Nederland Wereldomroep) over het satelliet-televisieproject BVN, voorafgegaan door een presentatie van het BVN-project. Het vijfde en laatste agendapunt van een welbestede vergaderdag. Zo geschiedde het dus dat een handvol moedigen nog het genoegen kon beleven naar een montage te kijken van de programma's van Nederlandse omroepen én van de VRT die dagelijks in Europa uitgezonden worden door Radio Nederland Wereldomroep.
De opening: galopperende paarden en de zee. Laten we dit interpreteren als een filmische uitdrukking van begrippen als vrijheid, wijdsheid, openheid naar het verre onbekende. Daar werden ook woorden aan toegevoegd: dat de programma's ‘bestemt’ waren voor Nederlandstaligen in het buitenland. En de programma-directeur van RNW had nog maar enkele minuten eerder iets gezegd over de betekenis van BVN voor de Nederlandse taal en cultuur... Het veroorzaakte enige hilariteit bij de aandachtige kijkers. Nog iets meer hilariteit bracht het eerste programma teweeg: het onvolprezen geesteskind van Miel Lenssens: het kleuterprogramma Tik Tak. En dan ging het verder: nieuws, sport, human interest. Het VRT-programma Afrit 9 bracht zo waar een ‘suisse’ in beeld, een laatste vertegenwoordiger van de kerkelijke uitsmijters. De waarnemer vreesde dat er ook nog iets zou komen over een Genkse rijkswacht-combi, eventueel een fragment uit een interview met een furieuze burgemeester Gabriels, maar nee, Veronica was niet geselecteerd. Of BVN wou het achtenswaardige gezelschap niet confronteren met dergelijke ongehoorde pesterijen... En dan was er nog het weer. Er is geen item te verzinnen waar zo over geluld en gezeurd wordt, dus mag het in de programma's ‘bestemt voor het buitenland en Europa’ niet ontbreken. Maar er bleek nog een reden: de Nederlanders die in het zonnige zuiden vertoeven, willen graag horen wat voor rotweer het in Nederland is. Dat was het dan, het kwartiertje BVN kijken.
Op de valreep viel nog T. Van Wallendael binnen, in een vroeger leven journalist, toen de openbare omroep zich nog niet als VRT presenteerde. Om met de deur in huis te vallen: hij had zo waar een paar kritische vragen op zak. Of Van den Brande dat geld zo maar zonder overleg met de Commissie voor Mediabeleid toegezegd had, vroeg hij zich af. En de media-minister dan? Een wakkere Herman Suykerbuyk had meteen een kort en duidelijk antwoord. Het geld voor BVN komt van het budget voor externe betrekkingen. Aa, van externe betrekkingen, mompelde Tuur ontevreden. De manier waarop hij het Nederlands hanteerde, liet vermoeden dat hij uit Antwerpen komt. (GL)
Auteursrechtelijk beschermd