C. Timmers
700 Engelse werkwoorden in het Nederlands.
Zippen, zappen, yellen en stylen. Veel moedertaalminnende Nederlanders en Vlamingen krijgen koude rillingen bij deze woorden. Als die mensen nu echt een paar uurtjes willen huiveren, moeten ze het boekje Faxen, faxte, gefaxt van Corriejanne Timmers eens lezen.
In dit werkje doet de schrijfster een poging een juiste spelling te bieden voor de vervoeging van ruim 700 aan het Engels ontleende werkwoorden. Deze klus viel om verschillende redenen niet mee. Het blijkt dat woordenboeken inconsequent zijn en niet aangeven welke regels ze hanteren. De grammatica's negeren het probleem of bieden weinig hulp. De taalexperts maken het alleen nog maar moeilijker. Uiteindelijk raadt de auteur spellingsregels aan die gebaseerd zijn op het principe van de analogie. Het komt erop neer dat we alle werkwoorden zoveel mogelijk moeten vervoegen volgens de regels van het Nederlands en ze geeft een tweetal aanpassingen.
Het schrijven van een boekje over Engelse woorden in het Nederlands is een hachelijke onderneming. Je kunt er veel mensen mee tegen je in het harnas jagen. De auteur dekt zich dan ook onmiddelijk in. De eerste zin van het voorwoord luidt als volgt: ‘Dit boekje is niet bedoeld als pleidooi voor het gebruik van “vreemde” woorden in het Nederlands. Ik zou bijna zeggen, integendeel.’ Vervolgens betoogt de schrijfster dat leenwoorden over het algemeen de taal verrijken. En dan komt er een hoopvolle mededeling: de geschiedenis heeft aangetoond dat echt ongewenste woorden vanzelf weer verdwijnen. Een blik op de werkwoordenlijst leert ons dan dat driekwart van deze Engelse kreten gelukkig vanzelf weer verdwijnt. Een hele opluchting. Zitten we nu echt te wachten op woorden als bebopte, gebostond en channelhoppen? (E.W.)
Faxen, faxte, gefaxt door Corriejanne Timmers.
Uitgeverij Auctor, Apeldoorn. 1993. ISBN 90-71844-64-1. 80 blz. f 14,95.
Auteursrechtelijk beschermd