Visserneerlandia - prijsuitreiking
Op 4 september jl. werd te Antwerpen in het kerkgebouw ‘De Brabantse Olijfberg’ van de Protestantse gemeente de ANV-VISSERNEERLANDIAPRIJS voor verdiensten op het gebied van welzijnswerk, cultuur en volksontwikkeling uitgereikt aan het PROTESTANTS SOCIAAL CENTRUM voor zijn meer dan tien jaar zeer verdienstelijk welzijnswerk ten behoeve van de kansarme medemens.
Tijdens een indrukwekkende bijeenkomst werd de prijs door de algemeen voorzitter van het ANV, de heer A. de Beul, overhandigd aan het bestuur van het centrum. Mevrouw L. Lenstra-Blommaert illustreerde in haar dankwoord op treffende wijze de overeenkomst tussen het gedachtengoed van wijlen mr. Visser en de doelstellingen van het Sociaal Centrum: respect voor de medemens in benarde omstandigheden.
De Jood Herman Lodewijk Alexander Visser weigerde een gele ster te dragen, omdat hij zich geen identiteit wilde laten opspelden: hij wilde in de eerste plaats MEDEmens zijn en daarop aangesproken worden.
Wij van het Protestants Sociaal Centrum zijn zeer blij dat wij in het spoor van die MEDEmenselijkheid herkend zijn door zijn ‘erfgenamen’.
Diep onder de indruk van het kwaad in de wereld was hij: oneerlijkheid, sluwheid, onwaarachtigheid en machtsmisbruik. Hij weigerde om een met geweld opgelegde identiteit aan te nemen.
Het dienen van eigenbelang en de concurrentie tussen de mensen konden voor hem niet door de beugel.
Deze principes waren de filosoof en rechtsgeleerde Mr. Visser op het lijf geschreven.
Tot het uiterste.
Want hij zocht wegen die juist het goede tussen mensen aanmoedigen.
Hij wilde bovenal gezien worden als medemens en niet vastgepind worden op zijn Jood-zijn. Daarom weigerde hij een gele ster te dragen. Tegenover de keiharde praktijken van eigenbelang stelde hij rechtvaardigheid en naastenliefde. Daarom vinden wij het een eer vandaag de ANV-Visser-Neerlandiaprijs te verkrijgen, die zijn naam draagt.
Cultuur en traditie zijn zaken waar mensen trots op mogen zijn.
Mensen van verschillende culturen, religies en kleuren kunnen elkaar verrijken. Zonder dat de ene de andere hoeft te overheersen.
Cultuur eindigt immers waar je de ander wilt overheersen.
Waar mensen worden uitgesloten; waar de zwakke de mond gesnoerd wordt, begint de chaos.
In een tijd waarin Europa steeds groter en geslotener wordt, is er steeds minder plaats voor eigenheid en culturele variatie.