Neerlandia. Jaargang 91

[p. 212]

Algemeen-Nederlandse Kroniek

Economie

Verdergaande liberalisatie Benelux-goederenvervoer

Onder voorzitterschap van de Belgische Minister van Verkeerswezen, de heer H. De Croo, vergaderde de Ministeriële werkgroep van Verkeer op 7 december 1987 over een verdere liberalisatie van het Benelux-goederenvervoer over de weg.

De Ministeriële Werkgroep van Verkeer keurde een voorstel goed om per 1 januari 1990 toe te staan dat vervoerders uit een Beneluxland vrij derde landenvervoer kunnen verrichten in een ander Beneluxland. Daarmee zal de tweede liberalisatiefase - de eerste liberalisatiefase van vrij intra-Benelux-vervoer werd reeds in 1962 gerealiseerd - volledig zijn uitgevoerd.

Een tweede vergaderpunt betrof voorstellen voor de vrije deelname aan het binnenlands goederenvervoer over de weg in een Benelux-partnerland, de derde liberalisatiefase. Vastgesteld werd dat het wenselijk is een opdracht te geven aan de vervoersinstituten teneinde na te gaan of - en zo ja wanneer - equivalente participatiemogelijkheden voor de Benelux-vervoerder gerealiseerd kunnen worden voor dit vervoer. Door de Ministeriële Werkgroep is verzocht zo'n onderzoek eind 1988 af te ronden, teneinde dit dossier op dat moment opnieuw te kunnen bespreken. Voorts zal in de tussentijd een Nederlands voorstel onderzocht worden waarbij op experimentele basis een beperkte vrijmaking van het binnenlands vervoer zou worden gerealiseerd, vooruitlopend op een integrale liberalisatie van dit vervoer.

Mijnsluitingen

Dat de reconversie na de sluiting van de Nederlands-Limburgse mijnen (besluit genomen in 1965) rond Heerlen de Belgische overheid inspireert bij de huidige mijnsluitingen in Belgisch-Limburg, is een feit.

Zo is het ‘toekomstcontract’ voor de Belgische provincie Limburg gebaseerd op de Nederlandse Perspectievennota Zuid-Limburg 1976-1986. Daarin stelt de Nederlandse overheid zich tot doel de werkloosheid in de regio op 10 jaar tijd terug te brengen tot het landelijk gemiddelde. In oktober 1987 organiseerde de Limburgse afdeling van de Christelijke vakbond ACV een studie-uitstap over de grens om een en ander eens te gaan bekijken. Op 10 jaar tijd verdwenen in de Nederlandse mijnbouw destijds 50.000 arbeidsplaatsen, in de afgeleide tewerkstelling 30.000. De sociale begeleiding kostte de Nederlandse overheid tussen 1965 en 1975 2,8 miljard gulden. De extra steun aan nieuwe investeringen 630 miljoen gulden. Het beleid, dat zich vooral richtte op het scheppen van goede voorwaarden voor de vestiging van nieuwe bedrijven - in een eerste faze autoconstructie - was aanvankelijk geen groot succes. Daarom werd de klemtoon verlegd op de chemische sector, en vervolgens werden rijksadministraties overgeheveld. Een echt gunstige evolutie kwam er echter pas na 1976, toen in de Perspectievennota ook aandacht werd besteed aan andere dan economische aspecten van de reconversie (de sociale, culturele, bestuurlijke aspecten).

België hoeft de Nederlandse aanpak niet zonder meer over te nemen, maar kan er toch veel van leren. Zo blijkt het verlenen van subsidies aan bedrijven geen toverformule, en dienen zaken als de herbestemming van de mijnterreinen aandacht te krijgen.

Gladiolen

Op 13 oktober 1987 stelde de heer H. Suykerbuyk in de Vlaamse Raad een vraag over het gebruik van totaalgrondontsmetter in de gladiolenteelt in België en Nederland. Hij pleitte voor een eenvormige reglementering.

Voor gladiolenteelt wordt een zogenaamde totaalgrondontsmetter gebruikt, omdat de grond vrij moet zijn van alle kiemen. Teleone 2 is een dichloorpropeen, dat in de bodem vergaat. Dit produkt is toegelaten in België, doch niet in Nederland.

Het gevolg is dat in het Belgisch grensgebied aan gladiolenteelt wordt gedaan door Nederlanders.