Neerlandia. Jaargang 85

Cultuur

Opening van de ‘Brakke Grond’

Op zaterdag 23 mei jl. werd het Vlaams Cultureel Centrum te Amsterdam, de Brakke Grond, door staatssecretaris Rika de Backer officieel geopend.

Het werd een eerder rommelige opening mede door de opkomst van 200 Belgische sociaal-culturele werkers die als plaats voor het uitdrukken van hun ongenoegen over de vooral laattijdig uitbetaalde toelagen en het in het algemeen beknotten van de subsidies in de sociaal-culturele sector, niet beter hadden gevonden dan het terras van juist deze Brakke Grond.

Zij hadden het vooral tegen de 200 miljoen BF kostprijs en de 25 miljoen BF jaarlijkse werkingskosten die voor dit project worden neergeteld, en waren van mening dat het geld beter in kleinere centra kan gestoken worden. Daarbij werd vergeten dat veel Vlaamse Cultuurcentra in kleinere dorpen heel wat meer kostten dan dit project.

Al bij al een jammerlijke vergissing om oplossingen voor binnenhuiselijke problemen proberen af te dwingen door het tentoonspreiden van deze problemen in het buitenland.

Voor de Nederlanders werd de Vlaamse kwestie er in ieder geval weer niet duidelijker op, integendeel.

Belgische kunst te Maastricht

De galerijen ‘White Room’ en ‘'t Pandje’ organiseerden in april in de toonzalen van ‘Artifort’ aan de Annalaan 23, te Maastricht, een tentoonstelling van jonge kunst uit België.

De dertien kunstenaars waren elk vertegenwoordigd met tien werken, onderverdeeld in grafiek, pastels, tekeningen, aquarellen, gouaches en schilderijen.

De deelnemende kunstenaars waren: Hub Baerten, Marc Cox, Luce Cleeren, Colette Cleeren, Michel Gruyters, Vicky Gruyters, Jef van Grieken, Frank Mathieu, Tjen Meylemans, André Roelant, Erik Vanstraelen, R. Vandebroeck, Francis White.

Volkstoneel voor Frans-Vlaanderen

Te Hondschoote (Fr.) sloot het Volkstoneel voor Frans-Vlaanderen zijn 26ste theaterjaar af. Onafgebroken staat het gezelschap sinds 1956 op de planken.

De groep omschrijft zich als ‘hartstochtelijk amateurstoneel dat een taal bij een driehonderd jaar staatkundig gescheiden volk wil levendig houden’.

Financieel voorziet het gezelschap zelf in de kosten.

Van officiële zijde kreeg het tot nog toe slechts éénmaal (in 1966) een kleine toelage. Het Komitee Frans-Vlaanderen geeft hen enige steun.

Verder werd het Volkstoneel reeds bekroond met de Visser-Neerlandiaprijs, de Staf Bruggenprijs en onlangs nog met de André Demedtsprijs.

De komedie ‘Antje’ van Anton Hamik

[p. 84]

naar een bewerking van Flor Barbry kende dit jaar, tijdens een zestigtal opvoeringen, een grote toeloop. Het publiek bestond vooral uit Frans-Vlamingen.

Flor Barbry noemde het een uitzonderlijk positief seizoen.

De stijgende belangstelling heeft wellicht te maken met een merkbare herwaardering van de Vlaamse volkstaal. Het Volkstoneel voor Frans-Vlaanderen komt dan ook duidelijk aan een behoefte tegemoet.

Nederlands Huis te Brussel

Minister Pais ging in zijn rede n.a.v. de bekrachtiging van de Taalunie in de Tweede Kamer ook even in op de kwestie van het Nederlands Huis te Brussel, daarmee antwoordend op de opwerping van kamerlid Niessen dat wanneer de zetel in Nederland komt de realisatie van de plannen voor Brussel des te urgenter zijn. Pais onderstreepte de wenselijkheid ervan maar voegde eraan toe:

‘Financieringsproblemen zijn niet de geringste bij de realisatie van dit nobele voornemen. In een periode waarin vroege voorjaarsnota's als bladeren rondom ons dwarrelen, zal men er enig begrip voor hebben dat financiële oplossingen ook voor deze problematiek niet al te eenvoudig zijn’.

A.N.V.-Actie voor tweetalige aanspreekvorm te Brussel

De afgelopen maanden zijn door de werkgroep Taalgebruik van het Algemeen-Nederlands Verbond een aantal acties op touw gezet rond de taaltoestanden in de Belgische hoofdstad, i.h.b. de vaak eentalig Franse aanspreekvorm die er meestal toe leidt dat de rest van de gevoerde conversatie ook in het Frans gebeurt, zelfs indien de aangesprokene Nederlandstalig is.

Alvorens in de particuliere sector op te treden werd er bewust voor geopteerd vooraf bepaalde officiële sectoren te bewerken.

Uitgangspunt is de overweging dat, hoewel dit niet uitdrukkelijk in de taalwet is uitgestippeld, het zeker strookt met de geest van die wet dat te Brussel, in de gemeentelijke diensten, de parastatale en andere overheidsdiensten - op het stuk van het mondeling taalgebruik - het Nederlands en het Frans op voet van volstrekte gelijkheid worden gesteld, ook voor de aanspreekvorm.

Ondanks vroeger hardnekkig aandringen konden de bevoegde ministers er niet toe bewogen worden passende algemene richtlijnen aan de diensten onder hun voogdij te geven.

Daarom is door de werkgroep onlangs zelf het initiatief genomen en werd de openbare kredietinstellingen een taalaanspreekverzoek voorgelegd.

Een gelijkaardig verzoek zal worden gericht tot de privébanken.

De Nationale Maatschappij van Belgische Spoorwegen van haar kant liet weten de nodige richtlijnen aan de betrokken exploitanten te zullen verstrekken om de kelners in de buffetzalen een tweetalige aanspreekvorm van de klanten voor te schrijven.

Dergelijke kleine acties op taalpsychologisch vlak dienen uiteraard in de eerste plaats geschraagd door het dagelijkse taalgedrag van alle Nederlandssprekenden, die het inderdaad nog dikwijls te kort schiet aan moed in hun contacten met Brussel.