Neerlandia. Jaargang 80

[p. 29]

Schrijvende lezers

Armand Suls

In nr. 3 (Neerlandia) citeert de heer E.W. de naam van mijn flamingantische vriend, Armand SULS, maar er staat Armand BULS. Nu is er in de geschiedenis der Vlaamse Beweging wel een KAREL BULS, maar die was de Vlaamse burgemeester van Brussel, van 1881 tot 1899.

Jozef PEETERS

Antwerpen

Vlaams

In de ‘Petit Robert 2: Dictionnaire universel des noms propres’ staat onder het trefwoord ‘Belgique’ (blz. 202) vermeld dat de in België gesproken talen het Vlaams (56%), het Frans (32,9%) en het Duits zijn.

Kan het A.N.V. er de uitgevers van dit anders wel degelijk werk niet op wijzen dat de officiële taal van de Vlamingen het Nederlands is en niet het Vlaams?

GHEKIERE Guido

Anderlecht

Brusselse Post

In het nr. 5 van Neerlandia verscheen een bijdrage over de Brusselse Post, van de hand van de heer Yvo Peeters. Wij vermelden hier ter informatie dat een abonnement op de Brusselse Post 18 Gulden kost of 260 Fr. over te maken op rekening 000-0080800-02 van De Brusselse Post, Zennestraat 37, 1000 Brussel. Voor België is de prijs 220 Fr.

Kortsluiting

Onlangs werd in Brussel een toeristische folder uitgegeven onder de titel: Holland, de bloem in het knoopsgat van Europa. Wij leren daaruit dat in Holland Nederlands gepraat wordt maar dat er geen taalprobleem is omdat aangezien bijna niemand dan de Hollanders hun taal spreekt, zij andere talen hebben geleerd en dit gaarne laten blijken. Inderdaad, als Nederlanders in Brussel rondlopen en je dan toevallig aanspreken om de weg te vragen, dan pakken zij uit met een dusdanig stuntelig Frans dat je er kiespijn van zou krijgen. En velen waarderen het nog niet eens als je ze in het Nederlands op de goede weg helpt.

De Vlaamse schrijver Gaston Durnez schreef kortelings in het dagblad ‘De Standaard’ een stukje dat het navertellen waard is. Het toneel speelt zich af in Rome, bij de Katakomben. De leider van een groep toeristen vroeg in een taaltje dat op Italiaans leek aan de dienstdoende pater of er een Nederlandstalige gids beschikbaar was, want zijn mensen kwamen uit Ollanda. De pater antwoordde in het Nederlands dat men in alle talen terecht kon. Er klonk iets in zijn stem dat de leider deed vragen of hij misschien een Vlaming was. Op het bevestigend antwoord ging de leider zijn groep raadplegen en kwam dan terug met de vraag of er wellicht een Engelstalige gids was? ‘Ik ga hem roepen’ zei de pater die door een deurtje verdween en enkele ogenblikken later weer uit een ander deurtje te voorschijn trad, zeggende ‘It 's me too’.

Onlangs verscheen in het Belgisch Staatsblad een bericht van de K.L.M., vermeldende dat de volmacht van ‘le directeur général pour la Belgique et le Luxembourg à Bruxelles’ voor twee jaar was verlengd. Het stuk was uitsluitend in het Frans opgesteld en opgemaakt te Amstelveen. Vlamingen hoeven immers niet te weten wat er in de K.L.M. omgaat.

Te Cadzand werd in augustus een bespreking gehouden waaraan een dertigtal Nederlanders en drie Belgen deelnamen. Onvermijdelijk kwam ook de Belgische taalmiserie ter sprake. En ja, er waren ook enkele Nederlanders aanwezig die over de lokettenkwestie in Schaarbeek en elders in Brussel gehoord hadden. Na aandachtig de discussie gevolgd te hebben, waren er twee Nederlanders die DE oplossing gevonden hadden: ‘Maar waarom leert U geen Frans?’. Inderdaad... waarom? Eens te meer was bewezen dat wij van een groot deel van de Nederlanders eerder onbegrip dan steun moeten verwachten.

Ten slotte nog dit artikeltje uit ‘De Standaard’. In Linkebeek, een Vlaamse gemeente aan de rand van Brussel, mogen de ingeweken Franstaligen een Franse identiteitskaart vragen. Een Franstalige inwoner heeft er een buitenlander naar het gemeentehuis vergezeld om een vreemdelingenkaart in het Frans te eisen. De gemeentebeambte had 's mans in vier talen gedrukte kaart in het Nederlands ingevuld en de buitenlander nam dat niet. De buitenlander was een Nederlander. ‘Zo blijven zij geliefd in Vlaanderen’ voegt de krant er sarkastisch aan toe.

Tijdens een onlangse vergadering van de Vlaamse Kultuurraad heeft voorzitter Bascour nogmaals breedvoerig aangedrongen op kulturele integratie met Nederland. En zo pas werd in Essen een Noord-Zuid-dag gehouden. Daar werd betreurd dat de Nederlandse media helemaal niet of enkel geringschattend over België berichten. En Manu RUYS van ‘De Standaard’ merkt daarbij op dat het daar wel zal bij blijven: want wie vertrouwd is met de mentaliteit van de meeste opiniemakers in Den Haag en Amsterdam, weet hoezeer het Nederlandse publiek vergiftigd is en vol negatieve vooroordelen jegens de zuiderbuur steekt. Zou ‘NEERLANDIA’ geen rubriek kunnen openen waarin die valse berichtgevingen aan de kaak gesteld worden en de plegers ervan met naam en toenaam worden genoemd?

J. VAN AERSCHOT

Brussel

Uitverkoop van de Nederlandse taal

De Europese Investeringsbank laat weten, dat een door haar ingestelde enquête heeft uitgewezen dat er slechts uiterst geringe belangstelling bestaat voor de Nederlandse versie van bepaalde door haar uitgegeven publicaties. Daarom heeft zij besloten voortaan de Nederlandse uitgave achterwege te laten.

Met spanning wachten wij af welke parlementariër hierover vragen zal gaan stellen. In dit soort gevallen is het immers zo, dat parlementaire actie pas volgt als de beslissing al een feit is. In die parlementaire vragen zal dan waarschijnlijk wel sprake zijn van onaanvaardbare achterstelling van de Nederlandse taal en (betreurenswaardige) onzorgvuldigheid van de directie van de Investeringsbank. Toch is voor dat soort reacties nauwelijks plaats, we maken het er immers zelf naar. Wij Nederlanders vinden ons zelf nu eenmaal zo'n taalfenomeen, dat wij bij iedere gelegenheid - en bij voor-

[p. 30]

keur bij de ongepaste - menen te moeten demonstreren hoe vlot wij met de Franse subjonctief uit de voeten kunnen en hoe zeer de ‘schwere Wórter’ ons aan het hart gebakken zijn. Over de gevolgen moeten wij dan ook niet jammeren. Wat wij zelf prijsgeven, zullen anderen ons niet cadeau doen. Interessant blijft natuurlijk de vraag of de Investeringsbank ook bij de ontvangers van de andere versies geinformeerd heeft, of zij toezending in hun eigen taal op prijs stellen. Wanneer de reacties op die vraag ook ‘uiterst gering’ zouden zijn, dan ligt de aanvullende gevolgtrekking voor de hand.

G. G.

Den Haag

Kulturele integratie: een processie van echternach?

Op de avond van Kerstdag, 25 december 1975, zond de Nederlandse T.V.-zuil de Vara de theatershow uit van Gerard Cox en Frans Halsema. Achtereenvolgens kwamen de Belgen, de homo's en de negers aan de beurt. Het nummer over de Belgen was om van te kotsen. (Ik laat de andere nummers hier buiten bespreking.)

Uit het gesprek tussen een Nederlander (Halsema) en een Belg (Cox) bleek alras dat de Belg niet alleen een aartsdom individu is, maar daarbij zich slechts op zo'n werkelijk onbeholpen en stuntelige manier kan uitdrukken dat hij de lachlust van iedereen opwekt. Aangezien dit programma ongetwijfeld een grote kijkdichtheid bezit, hebben deze twee cabaretiers een paar miljoen Nederlanders (of zijn het er meer?) nogmaals van overtuigd hoe achterlijk en belachelijk die Belgen zijn. Ik herhaal: om van te kotsen! Waarom?

1.	omdat er zoveel pertinente onwaarheden werden verteld;
2.	omdat de houding van die Nederlanders die verantwoordelijk zijn voor deze uitzending, getuigt van een racistische instelling tegenover de Vlamingen. Zij voelen zich de ‘meerwaardigen’ en vinden er hun genoegen in op die domme Belgen te spuwen en ze voor de gek te houden;
3.	omdat er niet het minste begrip te bespeuren valt voor sommige in de loop der laatste eeuwen scheefgegroeide en zelfs hatelijke toestanden hier bij ons. Dit gemis aan begrip komt zeker voort uit een gebrek aan kennis, iets wat des te meer verwondering wekt, omdat de Nederlanders over het algemeen goed geinformeerd zijn over het onrecht dat plaatsgrijpt in verre streken en landen maar blijkbaar onwetend zijn van de wantoestanden bij hun zuiderburen, die nu toevallig ook hun taal- en kultuurgenoten zijn en thans aardig op weg zijn de laatste belemmeringen (al zijn er nog heel wat!) te doorbreken om zich als persoon en als volk te kunnen ontplooien;
4.	omdat ik meen gelezen te hebben dat de tekst van dit programma zou geschreven zijn door Michel van der Plas. Ik hoop dat ik mij vergis, want ik heb toch altijd gehoord dat van der Plas een vriend van de Vlamingen was.

Vóór enkele maanden maakte de Nederlandse zanger, gekend onder de naam Vader Abraham, een lied waarin gespot werd met de Arabieren. Onmiddellijk protesteerde de ambassadeur van een Arabisch land en... de plaat werd ingehouden.

Gezien de schimppartijen op de Belgen tamelijk regelmatig voorkomen ben ik van oordeel dat er van officiële zijde hiertegen zou dienen opgetreden te worden, bijv. tijdens de besprekingen over de kulturele samenwerking tussen België en Nederland. Een duidelijke wenk zou m.i. aan sommige zuilen dienen gegeven te worden. Ik ben het volledig eens met wat Neerlandia (1975, nr. 5) schrijft op blz. 161: ‘Van een werkelijk culturele integratie kan er geen sprake zijn zolang de contacten tussen Noord en Zuid beperkt blijven tot een klein aantal “ingewijden”. Daarom moet men in de toekomst alle aandacht besteden aan de verruiming van de belangstelling voor de Noord-Zuid samenwerking’. Daartoe kan de T.V. veel bijdragen. Maar dan zouden die discriminerende uitzendingen tegenover de Vlamingen achterwege moeten blijven en plaats maken voor eerlijke ontmoetingen en passende samenwerking, waarvan niet alleen begrip maar ook respekt en waardering voor mekaars eigenschappen het logisch gevolg zou zijn.

Wij allen, die goed gemotiveerd en volhardend ijveren voor de kulturele integratie van Nederland en Vlaanderen, kunnen toch niet lijdzaam blijven toezien hoe het belangloos maar noodzakelijk werk van de minderheid waartoe wij behoren, wordt vernietigd door een stel hooghartige onwetenden.

Wordt het niet hoog tijd dat de verantwoordelijke instanties die hieraan iets kunnen doen, de passende maatregelen zouden nemen om de discriminerende uitzendingen zowel in België als in Nederland (alhoewel bij mijn weten in België zulke uitzendingen eerder sporadisch of niet voorkomen) eens en voor goed te doen ophouden. Anders wordt de Noord-Zuid integratie een processie van Echternach één pas vooruit en twee passen achteruit!

P.G. RUYSSCHAERT

Knokke