Een kwarteeuw ‘Brusselse Post’
De ‘Brusselse Post’, Orgaan van het Vlaams Komitee voor Brussel (v.z.w.) en maandblad voor Vlamingen te Brussel en elders, zoals fier op de titelpagina wordt verkondigd, bestaat vijfentwintig jaar. Dit mag terecht als een eerbiedwaardige levensduur worden beschouwd voor een Vlaams strijdorgaan in de vele opzichten voor Vlaanderen weinig gastvrije hoofdstad. Ter gelegenheid van deze verjaardag werd het blad dat sinds jaren op een tabloïd krantformaat verscheen, in een nieuw kleedje gestoken, fraaier gepresenteerd en met een beter in de hand liggend magazine-formaat aan de lezer aangeboden.
25 jaar Brusselse Post = 25 jaar Vlaamse strijd te Brussel. Meer zelfs dan dat, want voor de oorlog had het blad al voorlopers met name het orgaan van het ‘Vlaams Verbond voor Brussel’, gesticht in 1933, dat kortweg ‘Brussel’ heette, maar later omgedoopt werd tot ‘Brusselse Tijdingen’. Kort na de oorlog, in 1946, werd de v.z.w.
Comité ter bevordering van het Vlaams [...] te Brussel’ gesticht door Jozef Clottens, die o.a. ook voorzitter was geweest van het Vlaams Verbond. In 1949 werd de ietwat omstandige naam gewijzigd in ‘Vlaams Komitee voor Brussel’ en het jaar daarop verscheen het eerste nummer van De Brusselse Post. Het besloeg vier bladzijden pro-patria formaat. Met de uitgave van een maandblad beginnen is geen lachertje. Met een Vlaams blad te Brussel starten was gewoon een waagstuk. Reeds het vinden van voldoende medewerkers was een probleem, maar de financies vormden de hoofdbekommernis. Dhr. L. Van Hoorick werd bereid gevonden de financiële risico's te dragen (wat deze familie tot vandaag toe nog steeds doet!).
In zijn eerste editoriaal schreef Jozef Clottens: ‘...Na tien jaren van achteruitgang voor onze taalgemeenschap te Brussel, hervatten wij de door de oorlog afgebroken traditie: door een plaatselijk orgaan de specifieke Brusselse toestanden voor gans 't Vlaamse land aanklagen...’. In de verantwoording las men o.m.: ‘De Brusselse Post wil de Vlamingen krachtdadig helpen overal en altijd, als volwaardige Vlamingen, standvastig, vastberaden en zelfbewust op te treden en vooruit te komen. De Brusselse Post wenst geheel het Vlaams leven te Brussel te helpen bevorderen. Brussel telt meer dan tweehonderd Vlaamse verenigingen (in 1950! n.v.d.s.), die gegroepeerd zijn in het Vlaams Komitee voor Brussel, dat in hun aller naam optreedt. De Brusselse Post wil de groei en de bloei van al deze verenigingen in de hand werken en hun onderlinge samenwerking bevorderen om met man en macht te Brussel in de bres te staan. Meer dan om het even waar is het te Brussel nodig alle Vlaamse krachten te bundelen in de strijd voor ons recht tot welke partij ook zij behoren. De Brusselse Post wil de Vlamingen uit de Provincie een inzicht doen krijgen in de toestand en de geestesgesteldheid te Brussel tegenover Vlaanderen, de Vlaamse problemen en de Vlamingen. De Brusselse Post wil Vlaanderen wijzen op zijn plicht tegenover Brussel. De Brusselse Post wil de wantoestanden op taalgebied te Brussel in een klaar daglicht stellen en ervoor waken dat zij verholpen worden...’. Voorwaar een omvangrijk programma en hoe weinig verouderd, niettegenstaande een kwarteeuw er overheen is gegaan!
Heeft het blad aan deze zware en nobele taak die het zichzelf heeft gesteld, beantwoord? In het licht van de zeer beperkte middelen waarover het blad beschikte, mag positief worden geantwoord. Het volstaat, om hiervan overtuigd te worden, de rijke en gevarieerde inhoud te overlopen van de vierentwintig voorbije jaren, alsook de rij van belangeloze medewerkers, waaronder bekende namen zoals Maurits Roelandts, Ger Schmook, Herman Teirlinck, Jan Grauls, en vele anderen. Op één aspekt moet ons inziens speciaal gewezen worden, nl. de kalender van het Vlaams leven te Brussel, die sinds vierentwintig jaar een overzicht biedt van al wat in de hoofdstad leeft en gebeurt in de Vlaamse gemeenschap. Voor vele verenigingen is het jarenlang de enige weg geweest om hun aktiviteiten aan belangstellenden mee te delen. Tenslotte is het blad ook een ‘orgaan’ en als dusdanig het medium van het Komitee. De verslagen van de werking van het Komitee werden er regelmatig in opgenomen, alsook de stappen die het Komitee aanwendde bij de openbare instanties om wantoestanden aan te klagen en op tekorten te wijzen.
De Brusselse Post vormde ook al die jaren de enige materiële steun voor het Vlaams Komitee, dat voor de rest op geen enkele officiële erkening moest rekenen. De steun moest dan ook volledig komen van een paar instellingen, maar vooral van de vele overtuigde Vlamingen, die weten dat het zwaartepunt van de Vlaamse strijd in Brussel ligt, en daar dan ook een bijdrage voor over hadden.
Auteursrechtelijk beschermd