Simpele zielen
Het kost mij geen moeite om mij in uw gedachtengang ten aanzien van de noodzakelijkheid om de taal zuiver te houden, te verplaatsen. Integendeel. Ik juich uw streven dan ook toe. Hoewel ik mij dikwijls afvraag, of er werkelijk iemand is aan te wijzen die zijn taal feilloos spreekt en schrijft.
Aan het gebruik van vreemde woorden en het bezigen in boek of krant van uitheemse termen, of het schilderen van opschriften in vreemde talen op uithangborden, gaat nog een andere kant schuil. U heeft daarop zijdelings gewezen, maar met een, naar mijn bescheiden mening, niet geheel juiste opmerking aan het slot.
U schrijft: ‘Simpele zielen willen in een charcuterie graag wat meer betalen dan bij de spekslager, nietwaar? Maar een nuchter denkend mens hoeft daar niet in te trappen’. Welnu, met het laatste ben ik het oneens. Het zijn heus niet altijd de ‘simpele zielen’ die iets meer willen betalen. Sterker nog; het zijn vaak de mensen ‘van stand’ - die door de maatschappij als zodanig worden aanvaard - die bewust niet alleen het artikel kopen, maar ook en vooral de naam.
De wereld van de reclame houdt daar rekening mee. Het blijkt vele malen dat wanneer een herenmodezaak in Nederland zich met een engelse naam tooit en dan liefst nog wordt aangekleed met foto's van deftige lords in jachtkostuum en van schilderachtige kastelen aan de wand, de gewone man er niet zal komen. Maar de man met de gevulde beurs is er klant. Hij kan er mee pronken om te zeggen waar hij zijn kleren koopt!
Al weet hij dan ook dat een pak van dezelfde kwaliteit in een groot kledingmagazijn aan de overkant is te krijgen voor 10% minder in prijs.
R.L.
HUIZEN (NH)
Auteursrechtelijk beschermd