Neerlandia. Jaargang 74

[p. 48]

Kroniek Noord-Zuid

Samenwerking hogescholen Maastricht - Hasselt

In ‘Elseviers Weekblad’ van 24 januari komt een ontboezeming voor van prof. dr. J.L. Wieërs, inspirator en directeur van de Economische Hogeschool Limburg in Hasselt.

Hij merkte o.a. op, dat hij geen stuiver gaf voor de Europese samenwerking, als er tussen de hogescholen van Nederland en Belgisch Limburg geen samenwerking zou mogelijk zijn.

De grenzen tussen beide Limburgen, zo ging hij voort, zijn kunstmatig. De bewoners voelen die grens niet, ze hebben die ook nooit gewild. Er zijn talloze activiteiten aan weerszijden van de grens waaraan Belgen en Nederlanders deelnemen. Een autonome ontwikkeling van beide gebieden zou een idiotie zijn.

Prof. Wieërs zou met grote intensiteit willen streven naar nauwe samenwerking met de nieuwe medische faculteit in Maastricht. Met Eindhoven en Tilburg heeft Hasselt al goede contacten, maar die liggen in het persoonlijke vlak. Groot was de teleurstelling toen prof. Wieërs vernam dat, naar het oordeel van minister Veringa (ministerie van O. en W. in Den Haag) iedere gedachte of voorstel over Nederlands-Belgische universitaire samenwerking voorbarig was.

Was er maar de wil tot een zodanige samenwerking dan kwam deze er ook zeker, zo meent hij. De stoot daartoe moet uit de bevolking komen. In Belgisch Limburg leeft de idee van samenwerking, wat duidelijk bleek bij een manifestatie verleden jaar, toen met spandoeken werd gelopen met het opschrift: ‘Maastricht en Hasselt zijn één.’

Prof. Wieërs onderkent de moeilijkheden zeer goed. Er is nog geen med. faculteit in Maastricht, dus met wie zou men nù contacten moeten opnemen. Economie en medicijnen hebben nauwelijks raakvlakken. Uitwisseling van studenten en hoogleraren is voorshands niet aan de orde. Zou Hasselt gaan uitbreiden met b.v. een faculteit natuurwetenschappen dan wordt het beeld veel duidelijker, maar voor de financiën en ook vaak organisatorisch blijft men afhankelijk van Brussel en Den Haag.

Hij vindt het beschamend, dat met een Belgische meesterstitel geen advocatenpractijk in Nederland mogelijk is en dat een Nederlandse medicus geen artsenpractijk in België kan beginnen. België kent het strakke Franse onderwijssysteem, in Nederland staat de studievrijheid voorop. De salariëring van jonge academici in België is laag en klimt dan steil op. In Nederland kent men een veel gelijkmatiger salarisopbouw.

Wat Maastricht betreft, die hogeschool krijgt een capaciteit van 200 eerstejaars. Dat is onvoldoende, maar het aantal is beperkt door de beschikbare ziekenhuisbedden. Waarom zou een ziekenhuis in Belgisch Limburg dat niet kunnen opvangen? Dan zou de overflow naar België kunnen en men zou met 400 eerstejaars kunnen starten. Ik denk aan een gescheiden basisopleiding.

Twee medical schools, een in Nederland en een in België. Dat zou met de financiering ook minder moeilijkheden opleveren. Elke school zou haar eigen specialismen kunnen krijgen. Hoogleraren en studenten zou men kunnen uitwisselen. Samen één faculteit die door beide landen betaald wordt, schijnt op enorme begrotingstechnische bezwaren te stuiten.’

Toneel Gent speelt in Nederland

Als onderdeel van het Belgisch-Nederlands cultureel akkoord en onder de auspiciën van Toneelgroep Centrum maakte het Nederlands Toneel Gent begin februari een korte tournee door het speelgebied van de Toneelgroep Centrum.

Op de planken kwam ‘Een leeuw in de winter’, een blijspel van James Goldman. De regie had Jo Gevers.

Integratie Noord-Zuid hokt, zegt Jozef Deleu

In een gesprek, dat Gaston Durnez voerde met Jozef Deleu van ‘Ons Erfdeel’, kwam naar voren dat, naar het oordeel van Deleu, de integratie Noord-Zuid hokt. Hij onderkende ook de oorzaken daarvoor.

Er is geen volstrekte culturele autonomie of noem het cultureel federalisme in België.

Dat Belgische politieke probleem moet allereerst grondig worden opgelost. Daar-

[p. 49]

na valt er gemakkelijker over concrete kwesties met Nederland te praten. Er zijn ook nog die groepjes ‘romantische’ alsmaar oranje-blanje-bleu schreeuwertjes die alleen maar de integratie met de meerderheid van de Nederlanders in de weg staan. Men realiseert zich in Vlaanderen te weinig de verwoesting die deze groepjes - die zich tot de enige zuivere Grootnederlanders proclameren - in Nederland aanrichten. Zij zullen nooit positieve resultaten bereiken, omdat men hen in Nederland gewoon niet au-sérieux neemt. Dan is er duidelijk niveauverschil tussen Noord en Zuid. Deleu denkt aan de kwaliteit van de informatiemedia. De Vlamingen denken soms wel, dat ze ‘er al zijn’. Hun zin voor zelfcritiek is nog te weinig ontwikkeld, althans in vergelijking met Nederland, waar men vaker zichzelf op de helling wil plaatsen.

Er is van Vlaamse zijde een soort jalouzie, die zich de laatste tijd vooral heeft geuit door misselijke ‘Hollandse moppen’, toe te schrijven aan een mentaliteitsverschil.

De Nederlandse maatschappij is ontegenzeggelijk voor op de onze. Ze is meer open, critischer, vitaler. Zo neemt ze een nieuwe voorsprong op de Vlaamse, die nog maar begint open te bloeien. De Vlaamse informatie is minder ‘totaal’ dan de Nederlandse, die niet alleen over Duitse of Amerikaanse misdaden durft te gewagen, maar die b.v. ook het eigen optreden in Indonesië critisch onder de loep nam. De Nederlandse Maatschappij is naar Deleu meent duidelijk progressiever dan de Vlaamse. De ontwikkeling in Vlaanderen gaat niet vlug genoeg. Wij halen niet in.

Het Nederlandse politieke leven is bezig fundamenteler te veranderen dan het onze. Bij ons is het nog te zeer verpest door de tegenstelling Vlaming-Waal, vrijzinnig-gelovig. Aan beide controversen moeten wij zo vlug mogelijk een einde maken. Ik denk ook dat de totale verstedelijking van de Nederlandse maatschappij de snelle evolutie in Nederland sterk bevordert. Bij ons gebeurt alles trager, bedachtzamer zou ik haast zeggen.

Dat zijn maar enkele aanwijzingen. Ik geloof dat de ‘anti-Hollandse stemming’ in Vlaanderen hieruit voortvloeit. Een kwestie dus van toenemend mentaliteitsverschil. ‘Maar denk nu niet dat ik sta achter alles wat in Nederland gebeurt.’

Havenproblemen

Dinsdag, 20 januari jl. vervulde de Antwerpense schepen voor de haven, de heer L. Delwaïde, een spreekbeurt voor de Belgische Vriendenkring en het Komitee van Belgisch-Nederlands-Luxemburgse Samenwerking, afdeling Rotterdam.

Uit zijn met veel warmte uitgesproken toespraak stippen we aan, dat in de laatste tijd de havenproblematiek, zowel in België als in Nederland, sterk in de belangstelling van de bevolking is gekomen, ja zelfs een min of meer emotioneel karakter heeft gekregen.

Hij verheugde zich over het aanblijven van minister De Saeger, die ongetwijfeld met de Ned. minister van Verkeer en Waterstaat, de heer Bakker, goed zal kunnen samenwerken, zodat hij innig hoopt dat de Baalhoekplannen binnen redelijke tijd tot een oplossing zullen komen.

Antwerpen ziet vooralsnog geen noodwendigheid voor de aanleg van een diepzeehaven, die minstens 38 miljard BF. gaat kosten. Laat geen project als zeehaven Zeebrugge aanleiding worden tot concurrentie tussen Belgische havens onderling. Schepen Delwaïde zou graag zien dat Antwerpen en Rotterdam om de tafel gingen zitten om te spreken over tarieven, energie-prijzen en overheidssubsidies.

De havens van beide landen groeien voortdurend meer en meer naar elkaar toe, wat uitloopt op een grotere ineenstrengeling van havenbelangen en de economische eenheid van de Delta.

Eerst coördinatie van het havenbedrijf op nationaal en dan op Benelux-niveau, opdat eindelijk Nederlandse en Belgische havens niet langer een knelpunt blijven in de betrekkingen tussen beide landen.

Prijsvraag voor Belgische en Nederlandse jongeren

Het service-bureau voor Jongerenwerk Noord-Brabant heeft een prijsvraag uitgeschreven voor jonge mensen ter bevordering van creatief taalgebruik.

Een en ander geschiedde onder auspiciën van de Stichting ‘Zuidnederlandse Ontmoetingen’, die tot doelstelling heeft bevordering van de culturele integratie tussen Vlaanderen en Nederland.

De deelnemers moeten inwoners zijn van Noord-Brabant of Limburg in Nederland, dan wel in Limburg en Antwerpen in Vlaanderen.

Er zijn vijf ontmoetingsprijzen, een Dommelprijs en een Tongeireeprijs. Op 27 februari vindt de prijsuitreiking plaats in de stadsschouwburg van Eindhoven, tijdens een forumavond met de schrijvers Herman Claeys, Hubert Lampo en de Nederlander Simon Vinkenoog.