Neerlandia. Jaargang 73

[p. 319]

Kroniek Noord-Zuid

Dubbele huldiging Marnix Gijsen

Ter gelegenheid van zijn zeventigste verjaardag werd de Vlaamse letterkundige Marnix Gijsen in het Letterkundig Museum in Den Haag gehuldigd door zijn beide Nederlandse uitgevers en zijn literaire vrienden in Nederland.

Die uitgevers zijn: Nijgh en Van Ditmar in Den Haag en Meulenhoff in Amsterdam.

De jubilaris werd o.a. een door Paul Citroen getekend portret aangeboden.

De firma Meulenhoff bood daarenboven nog een in leer gebonden exemplaar aan van de verzamelde gedichten van Marnix Gijsen, dat onder de titel ‘Het Huis’ binnenkort zal verschijnen.

De voorzitter van het bestuur van het Letterkundig museum, dr. J. Hulsker, heette o.a. de Belgische ambassadeur welkom en overhandigde de schrijver een persoonlijke gelukwens van minister Klompé.

Prof. Garmt Stuiveling gaf een schets van de schrijver en van de betekenis van zijn werk en vergeleek hem, zo schrijft ‘Het Vaderland’ met een andere Marnix (Van St. Aldegonde).

Marnix Gijsen, aldus prof. Stuiveling, heeft met zijn belangrijk werk een grote dienst bewezen aan de samenwerking tussen en aan de culturele en taalkundige eenheid van de beide Nederlanden.

Met deze huldiging was Marnix Gijsen er nog niet.

De Belgische regering heeft nl. de belangrijkste literaire onderscheiding, de Grote Staatsprijs, toegekend aan de 70-jarige schrijver Marnix Gijsen, ter bekroning van zijn gehele carrière.

Onze hartelijke gelukwensen.

Belgisch-Nederlandse magistratuur op studieweek te Mechelen

Aan de door Karel de Stoute in 1473 te Mechelen opgerichte ‘Grote Raad van de Nederlanden’ is een Belgisch-Nederlands studieweekeinde gewijd, georganiseerd door de Belgische afdeling van de internationale Unie van gerechtelijke magistraten.

Zaterdag 11 oktober werden de deelnemers op het Mechelse stadhuis ontvangen, waarna bezoeken werden gebracht aan het hof van Busleyden, de koninklijke internationale beiaardschool, de Sint Janskerk en de metropolitane kerk van Sint Rombouts.

De werkvergadering werd gehouden in de troonzaal van het voormalig paleis van Margaretha van Oostenrijk (thans gerechtshof). Sprekers waren: de auditeurgeneraal bij het militair gerechtshof en professor aan de V.U.B., de heer J. Gilissen (over: ‘Historisch overzicht van de Grote Raad van Mechelen) en prof. mr. J. de Smidt van de universiteiten van Amsterdam en Leiden over ‘De rechtspraak van de Grote Raad van Mechelen’.

's Zondags vond een bezoek plaats aan het stadsarchief en aan de internationale tentoonstelling: ‘Het Fauvisme in de Europese schilderkunst’, die binnen een maand tijds reeds meer dan 20.000 bezoekers trok. Tot slot luisterde het illustere gezelschap naar een beiaardrecital, gegeven door de stadsbeiaardier Piet van den Broek.

Dr. Paardekooper in Vlaanderen

Op een bijeenkomst te Kasterlee, als gast van de voorzitter van Campinia Academica, de heer Francis Anthonis, noemde dr. P.C. Paardekooper de grenzen tussen een taalgebied met 20 miljoen inwoners een hindernis zo groot als de Himalaya. Slechts twee spoorwegen verbinden Noord en Zuid. Hij zou graag een treinverbinding zien via Turnhout en dan liefst met 'n één-uurverbinding. Zolang alle besluiten en plannen over Den Haag en Brussel blijven lopen wordt de samenwerking en de Noord-Zuid-integratie ernstig belem-

[p. 320]

merd. Hij gispte het onderwijs, o.a. in dat onderwijs, dat bij de grenzen ophoudt, waar dan verder de wereld overgaat in onbekende, nog onontdekte gebieden.

Acten en diploma's, bevoegdheden enz. zijn over en weer totaal verschillend.

Moeilijke ambtenarij, de mentaliteitsverschillen tussen Noord en Zuid, het conservatieve, starre protestantisme in Nederland spelen bij de blokkering van de integratie nog altijd een rol.

T.V. en weekbladjournalisten zijn eerder links dan rechts ingesteld. Een banale gebeurtenis in Vlaanderen wordt maar al te graag in een ander kleedje gepresenteerd. In Bussum wordt, aldus de heer Paardekooper, geen behoorlijke voorlichting over Vlaanderen gegeven, wat ook een rem is op de culturele integratie.

Paardekooper brak een lans voor het Nederlands als gebruikstaal, opdat nóg een obstakel van de Noord-Zuid-integratie gaat verdwijnen. Hij drong tenslotte aan op een inventarisatie van alle bezwaren langs beide kanten van de landsgrenzen.

Voortreffelijke samenwerking langs Noord-Zuidgrens

In de enclave Baarle-Hertog-Nassau, het land van de onbegrensde mogelijkheden, het land van smokkelaars en dobbelaars, leven de gemeentebesturen langs beide zijden van de onzichtbare streep in de beste harmonie, en wel zó, dat o.a. zuiver Nederlands water uit de Belgische kraantjes stroomt en het vuile water van Nederlandse bodem in het zuiveringsstation van Hertog wordt gezuiverd.

Maar er is nog een ander voorbeeld van samenwerking, vermoedelijk uniek in de ganse wereld.

Baarle-Nassau (Ned.) vroeg aan Baarle-Hertog een verkavelingsvergunning. Hertog stond die toe, wat meebrengt, dat Nassau op Belgische bodem wegen, riolering en alle verdere infrastructuurwerk gaat uitvoeren en dan... de gronden gaat verkopen. De kopers zullen zich echter dan opnieuw naar het Belgische gemeentebestuur moeten begeven voor een bouwvergunning. Ingewikkeld? Voor Baarlenaren niet. Die zijn zelfs gewend, dat ze in hun slaapkamer met de voeten in België en met het hoofd in Nederland liggen. Dit verkavelingsakkoord werd van Belgische zijde door burgemeester en secretaris getekend, voor de Nederlandse gemeente was de ondertekening van de burgemeester voldoende. Nederlands Nassau zal in totaal op het gebied van Hertog 115 percelen bouwrijp maken.

De dienst Stedebouw te Antwerpen, die over deze verkavelingen ook haar zegje had, bleek zóveel begrip te kunnen opbrengen voor deze bijzondere omstandigheden, dat een verkaveling naar Nederlandse opvatting werd goedgekeurd. Ook in deze verkaveling zal het weer voorkomen, dat nieuw gebouwde huizen zowel op Belgisch als op Nederlands gebied liggen.

Baarle-Nassau nam tevens de verplichting op zich gedurende vijf jaar het onderhoud van wegen te garanderen.

Zo ziet men, merkt ‘de Gazet van Antwerpen’ op, wat kan, mits er wederzijds begrip is. En op dat gebied hebben de tweeling-gemeenten Hertog en Nassau van niemand wat te leren!

Misschien kunnen Vlaanderen en Nederland er wat van leren.

V.T.B.-wedstrijd ‘Voor Vlaanderen’

De Vlaamse Toeristenbond stelt enerzijds voortdurend vast hoe slecht Vlaanderen in het buitenland in al zijn aspekten gekend is. Anderzijds verheugt hij zich steeds om de pogingen van Vlamingen en zelfs van vreemdelingen om ons land en ons volk in het buitenland beter te doen kennen en meer te doen waarderen.

Om die pogingen aan te moedigen stelt de Vlaamse Toeristenbond een jaarlijkse prijs ter beschikking voor de langenoot of de buitenlander die zich het verdienstelijkst tegenover Vlaanderen heeft gemaakt in de buitenlandse pers, op eender welk terrein, staatkundig, ekonomisch, sociaal of kultureel.

Hij verzoekt dus allen die op dat gebied in aanmerking wensen te komen, hem op het einde van 1969 de artikels in kranten en tijdschriften, de boeken of andere dokumenten voor te leggen.

Een bevoegde jury zal jaarlijks een keuze doen.

De meest verdienstelijke landgenoot wordt een prachtige vakantie van een maand aangeboden in het land waar hij Vlaanderen met de pen diende.

De meest verdienstelijke buitenlander wordt een even lange en mooie vakantie aangeboden in Vlaanderen en wel met een programma naar eigen keuze.

Alle briefwisseling naar de voorzitter van de Vlaamse Toeristenbond, St.-Jakobsmarkt 45, Antwerpen.