Spiegel Vlaamse beweging
P.V.V.-Congres
Er is in deze rubriek reeds herhaaldelijk gewaarschuwd tegen de neiging van de Belgische machthebbers om het politieke leven buiten en boven het parlement te willen bedrijven. Na de commissie-Meyers kwamen de volmachten voor de regering Van den Boeynants.
Het congres van de P.V.V. (liberale partij) dat op 1 en 2 oktober te Knokke doorging bracht thans de klap op de vuurpijl. De P.V.V. keurt quasi éénparig (4 neen-stemmen) een systeem van volmachten goed waarbij de sterke man van de partij (voorzitter Vanaudenhove) voortaan zelf namens de P.V.V. over de Vlaams-Waalse verhoudingen onderhandelen en beslissen zal. Het is op zichzelf een bedenkelijk verschijnsel wanneer men vaststelt, dat een partij, die dan toch 48 kamerzetels veroverd heeft, langzaam maar zeker naar een autoritair regime evolueert. Men wrijft zich echter de ogen uit wanneer men de tweede ‘realisatie’ van het P.V.V.-congres onder ogen krijgt. De P.V.V. stelt voor dat de overeenkomst, die eventueel in de commissie-Meyers bereikt wordt, zonder parlementaire bekrachtiging of zelfs maar bespreking direkt door de regering bij volmacht zou worden opgelegd aan het land.
De heer Vanaudenhove heeft zich op het congres woordelijk als volgt uitgedrukt:
‘Zodra de commissie-Meyers het eens is geworden, moeten wij beletten dat de pressiegroepen het akkoord saboteren. Wij mogen geen parlementair debat meer houden, maar moeten dan snel vooruitgaan. Daarom zijn de volmachten nodig. En voor de partijvoorzitter én voor de regering’.
Men bedenke hierbij dat de heer Vanaudenhove verleden jaar nog - in een interview dat hij aan de B.B.C. toestond - van mening was dat er geen Belgisch probleem zou bestaan indien men na de bevrijding op grotere schaal de Vlaamse nationalisten terechtgesteld had. Dezelfde heer Vanaudenhove kreeg thans van zijn partij volmacht om het Belgisch probleem op te lossen. Een vreemd vooruitzicht.
Uit een en ander blijkt weer eens duidelijk hoe gevaarlijk het wordt wanneer de machthebbers in het land de parlementaire demokratie ongestraft kunnen uitschakelen. De commissie-Meyers werd op arbitraire wijze door de regering samengesteld uit vertegenwoordigers van slechts drie politieke partijen, partijen uiteraard, die geacht werden het standpunt van de regering zoveel mogelijk bij te treden. De Volksunie echter, die in Vlaanderen, ook inzake stemmenaantal, met de P.V.V. kan wedijveren, werd uit de commissie geweerd omdat zij het federalisme voorstond. Dit leidde ertoe dat de Vlaamse aanwezigheid in de bewuste commissie moedwillig vervalst werd en de Vlaamse pers heeft deze situatie destijds herhaaldelijk aangeklaagd. De Vlamingen uit de drie wél toegelaten partijen meenden het avontuur, niettegenstaande alle waarschuwingen, toch te mogen wagen, omdat de commissie-Meyers uiteindelijk alleen advies zou mogen uitbrengen. Het parlement zou achteraf in zijn beslissingsmacht hersteld worden. Thans stelt de P.V.V. dus voor het in de commissie-Meyers eventueel bereikte akkoord meteen bij volmacht aan het land op te leggen zonder het parlement zelfs nog te raadplegen. Zo wordt de enige macht van de Vlamingen - hun moeizaam verworven parlementaire macht - voorgoed uitgeschakeld.
Wij geloven dat het de Vlamingen voortaan gemakkelijker zal vallen hun buitenlandse vrienden uit te leggen hoe het komt, dat de Vlaamse meerderheid in dit land zich nooit heeft kunnen doen gelden. België is toch een demokratisch land, heette het vaak. Wat de Vlamingen willen, kunnen ze langs parlementaire weg gemakkelijk doorzetten. De Vlaamse beweging is dus totaal overbodig. Het is de logische voortzetting van een politiek die met de commissie-Meyers ingeluid werd en pas nu haar ware gezicht durft tonen: als de Vlaamsgezinden parlementair mondig worden, dan moet hun parlementaire meerderheid onschadelijk gemaakt worden.
Men ga nu echter niet denken, dat de wens van de P.V.V. reeds werkelijkheid geworden is. Als overtuigde demokraten gaat het er bij ons niet in, dat de andere partij zich bij dit schaamteloze voorstel zou neerleggen. De Vlaamse demokratische refleks zou in dat geval niet lang uitblijven, daar kunnen de Belgische bisschoppen over meepraten en dat zal ook de betoging van 5 november opnieuw duidelijk aantonen.
Auteursrechtelijk beschermd