Neerlandia. Jaargang 71

Vlaanderen

Universitaire cijfers

In ons maandblad hebben wij meer dan eens erop gewezen, dat onder de Vlaamse abituriënten van middelbare scholen aanmerkelijk minder belangstelling bestond voor het volgen van een of andere studie aan een der universiteiten in België. Na de middelbare school haasten de abituriënten zich te solliciteren naar een betaalde post in handel, industrie, de administratie enz.

Het gevolg was onvermijdelijk, dat bij vacatures, vooral in de ambtelijke regionen minder Vlamingen dan Walen konden solliciteren, omdat zij geen academische graad bezaten.

Nu blijkt uit het Jaarverslag-1967 van de Dienst voor hogeschoolstatistieken, dat bij voortzetting van de huidige tendens over drie jaar het contingent Nederlands-

[p. 147]

talige universitairen de helft van alle Belgische universitairen zal leveren.

Voorts toont het Jaarverslag aan dat 36,6 t.h. van alle studenten in Leuven studeert, 16,2 t.h. in Brussel (vrije universiteit) 13,9 t.h. te Gent en 12,4 t.h. aan de rijksuniversiteit te Luik.

‘De Standaard’ betreurt dat nog 565 echte Vlamingen (uit Antwerpen b.v., Kortrijk, Oudenaarde en Hasselt) studeren aan de Franse afdeling te Leuven, hetgeen erop wijst, dat er in Vlaanderen nog altijd een harde kern van Franstalige katholieke bourgeoisie bestaat, om het zacht uit te drukken!

Als men alleen studenten van Belgische nationaliteit in aanmerking neemt - en alle gemeenplaatsen over ‘uitstraling’ ten spijt gaat het in de eerste plaats toch om hèn - is de vernederlandsing van de katholieke universiteit een onweerstaanbare tendentie: 57,4 t.h. van alle Belgische Lovanienses zitten in de Nederlandse afdeling. Leuven-Nederlands heeft ook de meest landelijke rekrutering.

Iets meer dan de helft van die 10.531 studenten komt uit de provincies Brabant en Antwerpen: 27,4 en 24,4 ten honderd. Een op vijf (20,9 t.h.) is een Westvlaming, 15 percent zijn Limburgers en 11,7 percent Oostvlamingen. Van alle Vlaamse universiteiten studeren er 47 ten honderd te Leuven.

Uit alle cijfers blijkt de zéér sterke aantrekkingskracht van Leuven-Nederlands in de provincies Limburg, West-Vlaanderen en Brabant, en de betrekkelijk belangrijke in Oost-Vlaanderen, mogelijk toe te schrijven aan confessionele factoren, de traditie en de typische universiteitsstad. Wàt het dan ook moge zijn, één ding staat vast, dat de studenten er een omweg voor over hebben om in Leuven te studeren.

Wat de Franstalige afdeling betreft, statistisch gezien pleiten meer argumenten tegen een overheveling naar het Brusselse dan tegen een overheveling naar het arrondissement Nijvel: dààr ligt het demografische middelpunt van Leuven-Frans.

Cursus Nederlands voor bedrijfspersoneel

Een groot financieel bedrijf is 1 januari 1965 begonnen met een experiment, nl. een voorlopige cursus voor niet-Nederlandstalig personeel. Die cursus begon met 12 vrijwilligers. Deze voorlopige cursus had succes, hetgeen de directie ertoe leidde permanent kader voor het onderwijs van het Nederlands en van het Engels aan te werven.

Sedertdien hebben tien andere groepen met hetzelfde materiaal gewerkt en ook daar tot voldoening van de belanghebbenden.

In de praktijk was inmiddels gebleken welke sterke en ook zwakke zijden de methoden hadden en nu, na 2 1/2 jaar experimenteren, achtte de ontwerper het jammer, dat de vrucht van dat experiment zou beperkt blijven tot de kring waarvoor het was ontworpen.

En zo verschijnt dan thans - aldus ‘Tijd’ van 4 augustus - een leerboek ‘Actief Nederlands’ met een stel van 15 grammofoonplaten, dat de synthese is van het experiment.

Het doel van de cursus is bescheiden, nl. een niet-Nederlandstalige na enkele maanden in staat te stellen zich verstaanbaar te maken in een Nederlandse omgeving, de mensen met wie hij omgaat te begrijpen en ten derde een gewone brief zonder moeilijkheden te begrijpen en ook zelf een briefje op te stellen.

Zestig jaar Nederlands in Leuven

Van maandag 21 tot vrijdag 25 augustus werd de Nederlandse vakantiecursus, bekend onder de naam Vlieberg-Sencieleergang, opgericht in 1907, voor de zestigste maal gehouden aan de hogeschool te Leuven.

Blijkens de bisschoppelijke voorschriften van 1906 moesten al de leraren hun vak in het Nederlands kunnen onderwijzen. Om daarin te voorzien werden toen deze zomercursussen in het leven geroepen om vooral de leraren van het vrij middelbaar onderwijs daarbij behulpzaam te zijn.

In 1907 startte de leergang met 149 deelnemers. Thans schommelt het aantal cursisten rond de 600.

Deze leergang omvat thans naast de algemene lessen, waarop meestal een of ander actueel onderwerp behandeld wordt, negen afdelingen: katechese, normaal- en lager onderwijs, klassieke talen, moderne talen, geschiedenis, aardrijkskunde en biologie, wiskunde, fysica, scheikunde. Sedert twee jaar is er zelfs een sectie economische wetenschappen aan toegevoegd, die te Antwerpen wordt gehouden, in de Sint-Ignatius Universitaire Faculteiten, centrum voor didactiek.

Het merkwaardige hierbij is, dat ongeveer dezelfde pogingen van Franse zijde ondernomen nimmer hebben kunnen slagen. Misschien - aldus een opmerking in ‘De Standaard’ - omdat hùn ontbrak wat het geheim is van de bijval van de Nederlandse vakantielessen: het bezielend ideaal van de liefde tot het eigen volk.

De deelnemers aan deze cursus behoren tot de elite van de opleiders der Vlaamse jeugd en zij geven de lessen, die zij ontvingen, door en passen deze toe gedurende een geheel jaar bij de studerende jeugd van het Vlaamse land.

Hulde aan de oprichters, de bezielers en de leiders van deze vakantieleergang.